92 jaar, woont in Okegem, werkt graag in de tuin en gaat steeds modieus gekleed door het leven
Ik ben 92 met heel veel goesting in het leven
Waarom heb je gereageerd op onze oproep?
Georgette: “Omdat ik graag in de boekjes sta. Ik heb er al eens ingestaan, dit is de derde keer. Zo stond ik al eens in de Libelle. In 1991 als ik 60 jaar was en in 2001. Dat was heel plezant.”
Ben je zelf al geconfronteerd geweest met vooroordelen rond je leeftijd?
Georgette: “Ik heb daar geen problemen mee. Misschien omdat mensen mij jonger inschatten dan ik ben. Ik was eens alleen op de bus en geraakte aan de praat met de chauffeur. Hij dacht dat ik 70 jaar was en viel bijna van zijn stoel toen ik zei dat ik 92 was. Dat heb ik steeds voor. Ik kwam op de markt in Ninove mijn buur tegen en zei “Da’s toch erg, hé. Ik kom naar de markt en zie niemand meer van vroeger.” Waarop hij zei: “Wat zou je willen, je bent bijna 100 jaar!” (lacht).”
Je ziet er heel verzorgd en modieus uit. Heb je daar altijd al aandacht voor gehad?
Georgette: “Ja, altijd al. Ik winkel ook graag en maakte zelf mijn kleren. Zo had ik eens een blauw kostuum gemaakt, met een broek en een vest. In de klerenwinkel zei de verkoopster hoe mooi ze mijn kostuum vond. Ik heb het helaas moeten wegdoen, omdat het te klein was. Ik maak zelf geen kleren meer, mijn kleerkast hangt vol!”
Zelf je kleren maken, is dat iets dat je al van jongs af aan deed?
Georgette: “Ja, ik heb mezelf dat aangeleerd, ik heb er geen opleiding voor gevolgd. Ik was wel getrouwd met een man die handel deed, zijn vader had een kostuumwinkel en een atelier. Daar ben ik begonnen met kleine dingen te maken. Ik doe dat graag en werk graag met mijn handen.
Als ik in mijn tuin werk, heb ik ook mijn jeans aan met een blouse
Voor mijn huwelijk ging ik op mijn 18e voor het eerst naar de zee. Mijn moeder had niet genoeg geld om mij een badpak te kopen, dus heb ik er zelf een gemaakt. Zonder naaimachine, helemaal met de hand. En het was prachtig! Het is vandaag nog steeds in de mode. Ik maakte ook een rokje met elastiek.
Nadat ik getrouwd was en mijn dochter geboren was, begon ik kleine dingen te maken. Dat groeide en ontwikkelde verder, altijd met mijn neus in de boeken. Als ik iets ingewikkelds wilde maken, vroeg ik advies in het atelier. Later maakte ik altijd mijn eigen kleren. Voor de laatste dingen die ik heb gemaakt, kreeg ik allemaal stofjes van mijn vriendinnen. Ik heb een achterkleindochter van 18 die zelfs met een mantel van mij is gaan lopen, zo mooi vond ze het. En toen mijn oudste kleindochter 16 of 17 was, droeg ze ook kleren die ik had gemaakt. Het is niet omdat ik op oudere leeftijd ben, dat ik mij oud moet kleden. Als ik in mijn tuin werk, heb ik ook mijn jeans aan met een blouse. Maar als ik buitenga, zal ik me altijd opkleden.”
Wat deed je vroeger als beroep?
Georgette: “Ik heb in een fabriek gewerkt als ik jong was. Daarna ben ik hogerop geklommen. Mijn man is overleden toen hij 34 was. Daarna ben ik opnieuw getrouwd en hebben mijn tweede echtgenoot en ik een restaurant uitgebaat in Roosdaal, Het Molenhof. Het restaurant bestaat al lang niet meer.”
Wat denk je over het vooroordeel dat ouderen in hun luie zetel zitten en niet meer actief zijn?
Georgette: “Ik denk soms dat mensen die niet meer voort kunnen, een beetje actiever moeten zijn. Ik ben 92, werk nog in de tuin met de schop, ik kuis, maak zelf eten en ga weg met mijn dochter en kleindochter. Door corona zijn we veel in de bossen geweest. Voor mijn 92ste verjaardag hebben ze me meegenomen naar Parijs. We zijn naar de Moulin Rouge geweest en hebben op een boot gegeten. In december gaan we naar Will Tura en in januari naar Michel Sardou.
Voor mijn 92ste verjaardag zijn we naar Parijs gegaan, naar de Moulin Rouge
Ik ben ook vaak in de tuin. Ik heb de prijs gewonnen voor de mooiste tuin. Mijn tuin bestaat uit een voortuin, vervolgend een portiek, een terras en dan mijn achtertuin met een bloemenweide en groenten. Ik werk er elke dag in. Dit jaar is de groei wat tegengevallen; de wortelen zijn wel opgekomen, maar van al het gezaaide is weinig uitgekomen. Gelukkig zijn de rodekool, groene kool, witte kool en spitskool wel goed gelukt.”
Je hebt ook een hondje, lazen we.
Georgette: “Ja, het is een pomeriaan en heet Jack. Ik ga er elke dag mee wandelen. Ik had een zus die 4 jaar jonger was dan ik. We waren altijd samen onderweg; als je de een zag, zag je de ander. Maar ze kreeg uitgezaaide kanker en is bij mij overleden. Omdat ik toen alleen was, heeft mijn kleindochter me een hondje gegeven.
Een ander vooroordeel is dat ouderen vanaf een bepaalde leeftijd niet meer als gezond bestempeld worden. Ze hebben altijd wel kwaaltjes. Hoe denk jij daarover
Georgette: “Ik heb ook zo mijn kwaaltjes. Als ik kwaaltjes heb, is dat altijd ’s nachts. Overdag heb ik niets. Mensen met een zekere leeftijd doen niets meer of zitten in de zetel. Als ik in mijn zetel zit, dan kan ik niet meer rechtkomen. Die mensen denken dat ook, dat ze niet meer voort kunnen. Maar als ik 3 stappen zet, ben ik alweer op weg. Maar zij zetten die 3 stappen niet, ze gaan gewoon terug in hun stoel zitten.
Op mijn negentigste heb ik een borst verloren. Op mijn leeftijd. Maar als ik niet zo oud was geworden, zou ik dat nooit hebben meegemaakt. Dat denk ik tenminste. Tot nu toe gaat alles redelijk goed. Slechts zes maanden na mijn operatie ontdekte ik een mol in mijn grasveld. Ik pakte mijn schop en ging naar buiten, stond voor die molshoop en dacht toen, 'Nee, dat zou ik niet moeten doen'. Dus heb ik het maar gelaten.”
Als iemand je zou zeggen dat je moet rusten, wat denk je dan?
Georgette: “Ik heb toen niet veel gerust. Ik heb gewoon gedaan zoals vroeger. Behalve dan in de tuin werken, want het was winter. Maar in de lente ben ik wel terug begonnen. Kort na de middag slaap ik altijd een beetje, dan ben ik moe. Maar nadien sta ik terug recht en ga ik met de hond wandelen. Dat doe ik nog maar sinds een jaar. Voordien sliep ik nooit na de middag.”
Ik voel me niet oud. Ik heb nog heel veel goesting
Heb je altijd zoveel bewogen?
Georgette: “Ja, toen ik mijn restaurant niet meer had. Ik had toen al een bloementuin. We waren 2 dagen gesloten en dan werkte ik in de tuin. Ik ben al 40 jaar actief, sinds ik 50 ben. Ik houd me bezig met naaien, breien, tuinieren en zorgen voor mijn hondje. Gisteren ben ik nog te voet van Okegem naar Roosdaal bij mijn dochter gegaan. Tijdens corona zijn we naar Vieux Lille geweest, waar ik 10 000 stappen heb gezet. En gisteren heb ik er 4000 gezet. Ik ga ook nog dansen met de gepensioneerden. Gisteren was ik wat moe, en toch heb ik nog 2 jeansbroeken ingelegd.”
Wil je zelf nog iets toevoegen?
Georgette: “Ik ben oud, en toch ben ik het niet. Ik voel me niet oud. Ik heb nog heel veel goesting. En als ik geen goesting meer zal hebben, dan zal het met mij gedaan zijn.”
Foto: Frank van Hollebeke