70 jaar uit Brussel, komt vaak op voor haar mening tijdens betogingen en blijft strijden
Al meer dan 40 jaar ga ik betogen, zo kom ik op voor mijn rechten en laat ik mijn stem horen
Waarom heb je ingeschreven?
Ginette: “Omdat iemand van de vakbond mij had gezegd “ze hebben nog mensen nodig en jij bent een pittige madam”. Ik dacht ja, als ik kan helpen, waarom niet?”
Ben je zelf al geconfronteerd met vooroordelen of al in een situatie geweest waarin je het gevoel had dat senioren niet helemaal correct behandeld werden?
Ginette: “Ik denk dat ze overal mensen niet correct behandelen. Dat hangt niet af van leeftijd of van kleur, maar dikwijls van het humeur van de mensen.”
En kan je een voorbeeld geven?
Ginette: “Ik geef altijd als voorbeeld: Als iemand aan een loket zegt “ze hebben mij racistisch behandeld.” En dan zeg ik, “ik ben een blanke vrouw, ik heb ook het gevoel dat ze mij racistisch behandelen.” Ze zijn gewoon niet vriendelijk, tegen niemand, waarom zouden ze dan tegen jou vriendelijk zijn. Ik denk dat veel dingen wat worden opgeblazen tot dingen die niet aangenaam zijn.
Het is opvallend dat de oudere generatie dikwijls veel meer aanwezig is op betogingen dan jongeren
Senioren zijn te oud om een eigen mening te hebben en hiervoor op te komen, ook rond problemen in de maatschappij. Hoe sta jij hier tegenover?
Ginette: “Da’s een dubbele. Als wij jong waren, luisterden we naar de senioren. Als je 20 bent is iemand van 70 stokoud. Nu, ik denk dat je moet blijven omgaan met jonge mensen, met hen praten en dat helpt wel.”
Dus je zegt eigenlijk dat dat een probleem is dat er altijd is geweest?
Ginette: “Ik denk het wel. Dat is gewoon eigen aan verschillende generaties. Als je aan een jong iemand vraagt of hij 70 oud vindt, dan antwoordt die ‘stokoud’. Terwijl ze niet beseffen dat je die leeftijd hebt …
Daar zie je dat het gaat om een hele rare combinatie. Ik heb heel wat jonge vrienden wiens ouders jonger zijn dan ik. En toch vinden ze mij precies jonger.
Als we jong waren, waren we ook zo. Jullie zijn voor mij piepjong. Het is de 2 kanten, ik vind jonge mensen erg jong, zij vinden iedereen van mijn leeftijd oud. Hou ouder je wordt hoe meer je het gevoel hebt dat de andere eigenlijk niet zo oud is.”
Wat vind je van het betuttelend behandelen van mensen in woonzorgcentra, het praten boven hun hoofd bvb.
Ginette: “Dat vind ik verschrikkelijk. Daar mag je tegenin gaan. Ik vond dat altijd erg als ze aan mij vroegen over mijn moeder “En, heeft ze goed gegeten?”. Ze zat daar nog, ze was volledig bij geest! En waar ik ook niet tegen kan, verkleinwoordjes.
Net alsof je opeens een peuter geworden bent. Soms is dat misschien voor een deeltje zo maar dan nog blijft het respect naar een volwassene. Dat is allicht allemaal goed bedoeld maar toch.”
Ben je zelf ooit al aangesproken met verkleinwoorden of op een manier die je niet graag had?
Ginette: “Nog niet. Mensen die dat doen, mogen dat. Er zijn wel mensen die mij Ginetje noemen, uit liefde. Dat mag. Maar niet ‘en hoe gaat het mevrouwtje?’. Dat is dezelfde vraag als ‘En hoe gaat het mevrouw?’. Dat is dezelfde vraag maar toch geeft het een totaal ander gevoel.”
Het is moeilijk om met 4 gepensioneerden af te spreken
In de zorg zijn er dus wel bepaalde vormen van leeftijdsdiscriminatie. Dat is ook wel zo in de media. Senioren worden heel stereotiep afgebeeld, terwijl ze net een heel diverse groep zijn. Allen met wandelstok, grijs haar, een zetel… Heb je je daar ooit al aan gestoord of is het je ooit al opgevallen?
Ginette: “Ik denk dat als je daar begint aandacht aan te geven ja. Maar er zijn andere dingen in de wereld waar ik persoonlijk meer wakker van lig.”
Een ander vooroordeel is dat senioren geen meerwaarde meer hebben in de maatschappij. Zoals op de werkvloer, of dat er niet meer naar hun stem wordt geluisterd.
Ginette: “Ja, dat is iets dat regelmatig gebeurd, ook beroepshalve. Omdat we niet mee zijn met heel wat dingen. Dat is niet te veralgemenen, maar voor een deel is het wel zo dat we niet denken zoals de jeugd denkt.
Ik vrees op de werkvloer dat je daar heel snel afgedankt wordt maar ik denk dat dat meer te maken heeft met besparingen. Uiteindelijk zijn we duur, op een bepaald moment worden we te duur. En voldoen we volgens hen niet aan bepaalde normen en vergeten ze dat de kennis die je toch hebt op een bepaalde leeftijd wordt vergeten, niet naar gekeken. Dat is binnen het gegeven dat we in een maatschappij leven waar alles nuttig en vooral economisch moet zijn.”
Wat is de meerwaarde van senioren volgens jou?
Ginette: “Dat we geleefd hebben.”
Je hebt een bordje meegebracht?
Ginette: “Ja, met de tekst ‘Minder mobiel, maar daarom nog niet klimaatseniel’. Ik heb dat gebruikt bij de klimaatbetoging.”
Ga je veel mee met betogingen?
Ginette: “Alle betogingen die er ongeveer zijn. Tegen en voor van alles. Ongelijkheid, klimaat, Iran …”
Dat is toch een teken dat je wil dat jouw stem gehoord wordt, anders zou je niet op straat komen.
Ginette: “Daar vind ik het opvallend dat de oudere generatie dikwijls veel meer aanwezig is dan de jongeren. Dat is ook onze jeugd, betogen, opkomen voor onze rechten.
Ik heb eens gehad op een betoging dat er een jong meisje naast me stond en zei “ik ben hier al 4 keer komen betogen, en er is nog niets veranderd.” Ik heb haar geantwoord: “Ik betoog hier al 40 jaar en de situatie is alleen nog verslechterd.” Zij zei daarop “En waarom blijf je dan?” Ik heb geantwoord: “Omdat er geen ander gegeven is dan blijven doorgaan, je blijven verzetten, anders komt het niet goed.” Dat ongeduld hadden wij niet.”
Maar ik denk dat jullie vandaag het veel moeilijker hebben dan wij vroeger. Omdat mijn generatie en iets ouder in een periode zijn grootgebracht waarin het alleen maar beter ging gaan. Jullie moeten groot worden in een wereld waarin iedereen zegt ‘het loopt op zijn einde’. Ik zou niet graag 20 zijn nu.
Wij hadden de hoop op verandering, wij geloofden daarin. Nu lijkt het allemaal hopeloos. Dat moet zwaar zijn, denk ik.”
Onze meerwaarde is dat we als ouderen al geleefd hebben
Ik denk dat de 20-ers nu daar minder bewust van zijn, ze zitten erin.
Ginette: “Je kan het maar op afstand zien. Bv in cafés enzo, de vreugde is niet echt vreugde, het is meer bijna uitleven. De vreugde is veel minder dan vroeger. Je zit erin, je weet het niet, gelukkig. Maar je voelt en ziet aan de cijfers dat er veel jongeren zijn met mentale problemen.”
Is dat ook niet omdat jongeren vandaag sneller de weg vinden naar een psycholoog? Vroeger werd daar snel overgegaan en gezegd van ‘doe eens normaal’.
Ginette: “Dat speelt voor een deel, maar voor een deel niet. Nu is het misschien wat overdreven naar een kant, want iedereen lijkt wel een stoornis te hebben. Maar ik zie die stoornissen niet. Ik zie echt de grotere problemen, drugsproblematiek enzo. Terwijl in onze tijd moest je altijd opstaan, zelfs als je ziek was met koorts. Er werd niet aan gedacht om naar de dokter te gaan.”
Het is ook een vooroordeel dat senioren niet meer zo actief zijn en vaak in hun zetel zitten. Zo zien we hen vaak in de media. Hoe denk je daarover?
Ginette: “Dat gaat helemaal niet over mij.. (lacht) Ik denk dat het moeilijkste is om met 4 gepensioneerden af te spreken. (lacht) Ik zit in het ouderenplatform, Bral (stadsbeweging Brussel), Club House (een vzw die probeert de geestelijke volksgezondheid te verbeteren door rehabilitatie en emancipatie van mensen met langdurige psychische problemen) …”
Wat zou je zelf geven als definitie over ouderen?
Ginette: “Gewoon mensen op een bepaalde leeftijd. Ik zou er geen bepaalde kenmerken of karakteristieken aan toekennen, dat is zo verschillend. Elke mens is anders. Misschien dat we allemaal een beetje zagen over onze gezondheid.”
Foto: Frank van Hollebeke