71 jaar uit Sint-Niklaas, freelance film- en boekrecensente, doet yoga, is vrijwilligster, echtgenote, mama en bonnie
Ik zit in mijn 4de jaar Italiaans, ik hou mijn hersenen graag actief
Waarom heb je gereageerd op de oproep om mee te doen?
Linda: “In de eerste plaats, als ik eerlijk mag zijn. Omdat het een professionele shoot was. Ik wou dat eens meemaken. En het onderwerp sprak eigenlijk ook wel aan.”
Waarom sprak het onderwerp je aan?
Linda: “Wel, ik ga ook héél veel naar tentoonstellingen en onder andere, de tentoonstelling van Lieve Blancquaert, die heeft ook al mensen zo geportretteerd van verschillende leeftijden en ik vond dat eigenlijk wel héél tof.”
Eén van de vooroordelen is dat senioren vaak eenzaam zijn, hoe is dat vanuit jouw ervaring, want jij hebt veel hobby’s?
Linda: “Ik ervaar dat in het geheel niet. Omdat ik nog wel heel actief ben en tot hier toe gezond ben. En rondom mij zie ik eigenlijk ook niet veel mensen die niks doen, die gewoon wegkwijnen. Ik zoek dat misschien ook niet op, ik weet het niet.”
Ik ben nog heel actief en gezond, dus eenzaamheid ervaar ik niet
Ik denk dat het ook afhankelijk is van waar je woont, Sint-Niklaas zal waarschijnlijk héél bruisend zijn?
Linda: “Dat is zeker niet bruisend. Sint-Niklaas is een dode stad. Ik bedoel ik doe ook soms uitstappen met mijn zussen, die worden 65 in november. We gaan naar musea en tentoonstellingen. Ik ben nog met van alles bezig. Zoals je weet, schrijf ik nog filmrecensies. Op mijn 57ste ben ik gestopt met werken en heb ik gekozen om fulltime filmrecensies te schrijven. Voordien werkte ik op de studiedienst van het ABVV. Daar leerde ik mensen kennen die voor de partij werkten. Zo ben ik eerst artikels beginnen schrijven voor het partijblad en leerde ik andere journalisten kennen. Tot op een bepaald moment een bevriende journalist van Het Laatste Nieuws me vroeg hem te vervangen op een persvisie. Zo is de bal aan het rollen gegaan en ben ik in bijberoep beginnen schrijven voor verschillende media. Op mijn 57ste heb ik besloten dit fulltime te gaan doen. En vandaag doe ik dat nog, voor een filmtijdschrift.”
Wat doe je dan precies?
Linda: “ Ik ga naar persvisies en schrijf artikels voor het driemaandelijks tijdschrift. Binnenkort begint het filmfestival van Gent, ik ben jurylid op het filmfestival van Oostende en nu ook in Razor in Brugge. Ik ben altijd maar bezig.”
Waren dat altijd al je passies, films en schrijven?
Linda: “Ja, altijd. Vroeger ook. Ik heb nog een tijdje in Zellik bij Brussel gewoon en organiseerde daar ook al filmvoorstellingen. Ook mijn man was een grote filmfan. Ik heb dat eigenlijk een beetje van hem overgenomen. Ik lees ook enorm veel en recenseer boeken voor Notizie, een ledenblad voor de Italiaanse cultuurvrienden in Sint-Niklaas.”
Zijn dat specifieke boeken?
Linda: “Nee, boeken van Italiaanse schrijvers. Uiteraard met een Nederlandse vertaling. Ik ken wel Italiaans, maar dat allemaal lezen in het Italiaans is te moeilijk. Dus ik lees per maand drie boeken voor hen, maar ik lees daarnaast ook voor mezelf.”
Maandag heb ik zumba, woensdag yoga en donderdag Italiaanse les; ik ben nog heel graag bezig
En welke boeken lees je graag?
Linda: “Meer psychologische romans. Ik heb thuis ook veel boeken en een grote boekenkast. Dat kan ik niet missen. Wij woonden in een groot huis in Sint-Gillis-Waas met een grote tuin. We hebben dat verkocht omdat we beiden niet graag in de tuin werkten. We zijn verhuisd naar een groot appartement in Sint-Niklaas. Ik heb er een leesruimte gemaakt met al mijn boeken, dat was mijn voorwaarde.”
Ik word daar altijd zo naar toe getrokken naar zo een boekenkast in een huis , omdat dat dat veel vertelt over de mensen die er wonen.
Linda: “Er zijn veel mensen die bij ons komen, die me vragen wat ik met al die boeken ga doen. Nochtans heb ik veel mensen rondom mij die veel lezen, maar die gaan naar de bibliotheek. En ik begrijp dat. Mijn man gaat ook soms naar de bibliotheek. Je kunt niet alles kopen. Maar als dat specifieke boeken zijn, bijvoorbeeld de boeken van Dirk De Wachter, dan koop ik die, omdat ik dan ook naar lezingen ga waar hij de boeken signeert. Onlangs is Tom Lanoye gevierd in Sint-Niklaas, die heb ik dan allemaal ook ja… Er zijn bepaalde boeken waar ik toch aan hou om te hebben. Wij hebben in Sint- Niklaas een hele mooie boekenwinkel, ‘’t oneindig verhaal’, prachtig prachtig. Als ik daar binnen ga, kan ik niet buiten komen zonder boek. Dat was ook zo vroeger op de boekenbeurs. Daarom ga ik niet meer. Ik leen wel boeken aan mijn zussen.”
Eén van de vooroordelen is dat senioren altijd in hun luie zetel zitten. Bij jou is dat dan totaal niet zo. Je doet yoga, zumba. Je bent wel heel sportief.
Linda: “Heel sportief zou ik nu niet durven zeggen. Maandagavond heb ik zumba, woensdagavond yoga en donderdag heb ik mijn vierde jaar Italiaanse les. Ik heb juist een weekje fietsvakantie achter de rug, met mijn zus. Maar zo sportief ben ik nu ook niet. Yoga is niet zo intens. Dat is meer lenigheid en voor wat rust en zumba is één keer in de week.”
Vind je het belangrijk om je conditie te onderhouden?
Linda: “Zolang dat je het kunt, vind ik dat wel ja. Want dat is eigenlijk zumba voor 55 plus. Maar persoonlijk vind ik dat nog niet zo lastig. Er zijn ook wel 40-plussers ingeschreven. Ik vind tot hier toe dat dat nog goed gaat.”
Is dat iets dat je nu meer doet dan vroeger?
Linda: “Nee, ik heb dat altijd gedaan. Yoga doe ik misschien al 40 jaar.”
Hoewel ik met pensioen ben, had ik nog graag blijven werken; ik ben nog heel graag bezig
Waarom leer je Italiaans?
Linda: “Ik luister heel graag naar talen. Ik ben altijd gewoon geweest om Frans te spreken in Brussel. Engels ken ik ook. Ik wou nog een nieuwe taal leren. Ik koos Italiaans omdat ik het héél graag hoor. Ik heb het al eens geleerd, 30 jaar geleden. Naarmate de tijd verloopt, verleer je dat een beetje. Intussen zit ik alweer in mijn 4de jaar. Iets nieuws leren verplicht je ook om je hersens te laten werken. Je moet nadenken, spreken en leren. Ik vind het interessant, alles dat er rond hangt. Het is veel meer dan alleen de taal. De cultuur, de politiek en literatuur. Alles, ik ben er toe aangetrokken.”
Reis je dan veel?
Linda: “Dit jaar hebben we toch al een paar keer gereisd. We zijn naar Calabrië en naar Bilbao geweest. Maar ook een keer een weekendje Parijs bijvoorbeeld.”
Het vooroordeel dat ouderen niet meer snel bijleren, dat klopt dan volgens jou ook niet?
Linda: “Nee. Ik ben wel de oudste. Er is er nog iemand van 66, en dan zijn het mensen van 40, begin 40. Als ik eens in de auto of in het vliegtuig zit, dan vul ik kruiswoordraadsels in. Ik vind het belangrijk om bezig te zijn. Ik heb het moeilijk mee met mensen die gepensioneerd zijn en in hun zetel blijven zitten, ik kan er niet tegen. Als je gezond ben toch. Je hebt zo een mensen die eigenlijk niks meer doen. Die dan op de middag pintjes drinken of aperitiefjes drinken. Dan vertikken mijn man en ik. Mijn man is 75 en die is ook nog actief. Die gaat 2 keer per week tennissen, die fietst veel, die leest veel, die gaat naar de bibliotheek. Wij zijn nog alle twee gelukkig nog gezond. Voor de kleinkinderen, ja dat is ook héél belangrijk.”
Een ander vooroordeel is dat senioren geen bijdrage meer hebben aan de maatschappij. Hoe is dat vanuit jouw ervaring?
Linda: “Ik ben vrijwilliger bij het Rode Kruis, het donorcentrum. Ik doe het onthaal, ontvang de mensen en geef hen een drankje. Ik ben ook een vrijwilliger bij Levensloop. Dit is een stichting tegen kanker. Die richten elk jaar een héél groot evenement in. Mijn man en ik zijn daar alle twee vrijwilliger voor. Ik vind dat belangrijk.”
Ik werk als vrijwilliger bij het Rode Kruis, het donorcentrum, en bij Levensloop, een stichting tegen kanker
Is dat iets dat je altijd hebt gedaan?
Linda: “Nee, dat ben ik beginnen doen als ik gepensioneerd was.”
Dantoon je aan dat senioren echt een meerwaarde hebben, ook al ben je gepensioneerd.
Linda: “Dat vind ik ook wel. Ik zorg voor mijn kleinkinderen, ik doe vrijwilligerswerk. Maar ik had toch liever willen blijven werken. Je kan niet blijven werken. Je moet kansen laten aan jonge mensen, dat begrijp ik ook wel.”
Terwijl ouderen wel veel ervaring hebben en dat vaak onderschat wordt.
Linda: “Mijn man die was directeur generaal bij een groot bedrijf, is gestopt op zijn 60ste en is nadien nog als zelfstandige blijven werken voor hetzelfde bedrijf tot hij 72 was. Dat is wel goed. En ook voor zijn talen, Engels, Frans, je kan dat allemaal onderhouden.”
Je zorgt ook voor je kleinkinderen?
Linda: “Ja, ja. Onze oudste kleinzoon is nu 19. Ik werk deeltijds vanaf mijn 51ste, en elke woensdag was die bij mij. Ik heb hem weten opgroeien. De andere twee komen ook woensdag. Ik hou daar eigenlijk aan. Dat verminderd natuurlijk als ze ouder worden. De oudste heeft woensdag een volledige dag les en komt ‘s middags niet meer eten. Zijn zus komt als haar broer komt. De jongste is 8 en die komt nog elke woensdag. We weten nog wat gedaan. Dan gaan we er eens mee naar een tentoonstellingen of theater of naar andere dingen. Theater doen we ook, mijn man en ik. Voor mij is dat een evidentie.”
Je gaat ook wel vaak naar de bioscoop?
Linda: “Heel veel. We hebben ook veel persvisies in Brussel. Zoals vrijdag heb ik een hele dag persvisies. We beginnen om 10 en stoppen om 17 uur en dan hebben we drie films gezien. Tijdens het filmfestival in Gent zien we er 4. Ik ben in al die dingen wel heel geïnteresseerd.”
Dat moet ook wel tof zijn voor je klein kinderen, als die wat ouder worden, dat je hen raad kan geven welke films goed zijn.
Linda: “De kleinste, de Broes, gaat naar de cinema sinds zijn vier jaar. Dat zijn dan kinderfilms, die zie ik natuurlijk allemaal ook en daar schrijf ik niet over. Naar het theater gaat hij met mijn man. In het begin deed ik alletwee, maar ik dacht we gaan dat verdelen. Dat hij weet met mij gaat hij naar de cinema en met mijn man naar het theater. Dat is tof.”
Welk is je favoriete film?
Linda: “Voor mij is de beste film ‘Ladri di biciclette’. Dat is de prachtigste film die ooit gemaakt is. Heb je die gezien?”
Nee, nog niet.
Linda: “Als je de kans krijgt, moet je die eens bekijken, een echt sociale film. Zeer zeer mooi.”
Foto: Frank van Hollebeke