Dan zit een mens op z’n gemak voor de televisie. Wachtend op het volgende programma dat misschien wel de moeite waard zal zijn. Dan verschijnt er een ‘boodschap’ waar je niet blij van wordt: ‘Dit programma wordt u aangeboden door … (vul maar in)’. Een of ander bedrijf heeft zich ingekocht en dringt zich aan de kijker op. Waar is de tijd dat je ongestoord en zonder zo’n aankondiging de tv aan kon zetten? Een tijd waarin de reclame nog niet alles in handen had. Een tijd waarin de nationale televisie het nog kon rooien met het geld dat de overheid beschikbaar stelde.
Zelfs het verslag van een oorlog, in Oekraïne of in Gaza, lijkt vaak meer op een feuilleton dan op de werkelijkheid
Die tijd is nu al lang voorbij. Zo lang dat we het nauwelijks nog merken hoe de slangenbeet van de publiciteit de kijker aanvalt. Neen, het is zo doodgewoon geworden dat niemand zich er nog aan stoort. Het hoort er helemaal bij. Maar op die manier is alles stilaan commercie geworden. Misschien is dat ook de bedoeling. Alles is ‘entertainment’, er zijn geen ernstige zaken meer. Zelfs het verslag van een oorlog, in Oekraïne of in Gaza, lijkt vaak meer op een feuilleton dan op de werkelijkheid. Zo is de toverdoos waarvan ooit voorspeld werd dat ze de mensen beter geïnformeerd en verstandiger zou maken, een slaapmiddel geworden. De kijker hoeft enkel te kijken en te blijven kijken, meer wordt niet van hem of haar verwacht.
Wat er ook op het scherm komt, gekeken wordt er toch
Vandaar dat de allergrootste rommel, verhaaltjes over bekende families die bekend zijn omdat ze op de televisie mogen komen, geen reden meer is om het toestel uit te zetten. Wat er ook op het scherm komt, gekeken wordt er toch. Af en toe eens een klacht in een lezersrubriek of wat geklaag op de sociale media, maar voor de rest slikt de kijker alles. Maar moeten we ons dan niet afvragen of diezelfde kijker die op deze manier versuft en dom wordt gehouden, er wel toe in staat is om op een ander moment verstandige keuzes te maken? Moeten we geen heimwee hebben naar de tijd waarin men geloofde dat de televisie de wereld in de huiskamer zou brengen en zo een betere en bredere visie op die wereld zou geven? Of zijn wij er tevreden mee dat we nu enkel nog kleuterschooltelevisie krijgen? Doe dus beter een flesje château open en vermijd de kastelen op de buis.