Het is zondag. Alles zit hier potdicht om de warmte op ons appartement buiten te houden. De ventilator op mijn kamer blaast zich rot … en krijgt het er warm van. Vermoeid draait het ding heen en weer; van links naar rechts en van rechts naar links.
Vanmiddag belde Hugo Van Dienderen, één van de enthousiaste co-voorzitters van de Grootouders voor het Klimaat, me. Ruim 4 jaar gelden belde hij mij ook met de vraag of ik ambassadeur wilde worden bij zijn Grootouders. Dat heb ik gedaan. Ik heb er geen moment spijt van gehad.
Samen maken we ons sterk voor een leefbare wereld voor onze kleinkinderen. Op onze website lees je dat de Grootouders voor het Klimaat een ongebonden burgerbeweging is van gewone mensen die bezorgd zijn om de klimaatverandering en de gevolgen ervan voor toekomstige generaties.
Mijn acht kleinkinderen kennen geen ijspret of sneeuwballen gevechten
Mijn acht kleinkinderen kennen geen ijspret of sneeuwballen gevechten. Ze zijn allemaal na 2015 geboren. Zonder dat ze het weten hebben ze al de nodige hitterecords zien sneuvelen. En er zullen nog vele nieuwe records worden gemaakt.
Dit keer vroeg Hugo mij of ik zo nu en dan een kort blog voor S Plus zou willen schrijven. Hij had net mijn laatste, behoorlijk lange blog voor de Grootouders gelezen. Die ging over ons huis dat in brand staat. Met al die hitte vond ik dat wel een toepasselijk titel. Zoal je ziet kan ik Hugo’s verzoek niet weigeren. Ik doe dat met veel plezier. Maar ik hoop wel dat je daar ook zo over gaat denken.
Na een stevige verkoelende windvlaag van mijn trouwe ventilator besloot ik een foto van de hitte te gaan maken. Ik heb mijn camera gepakt en ben even naar het voorste balkon gelopen. De middagzon staat er vol op. ‘Klik’ zei het toestel. ‘Puf’ zei ik, vanwege de hitte. De thermometer geeft 35oC aan. Een tropische dag in een door het KMI goedgekeurde hittegolf, op 10 september. Een bloedhete dag van Open Monumenten Dag, terrasjes, en een goeie pint.
Natuurrampen
Toen ik, evenals de meesten van jullie, jong was, had je ook natuurrampen. Dat zijn van die ellendige situaties waar je als mens helemaal niets aan kunt doen. De overstromingen in zeeland in 1953 en die in Ruisbroek, hier om de hoek, op 3 januari 1976, zijn er voorbeelden van. De natuur krijgt het even op zijn heupen. En dan begint het gedonder.
Een zware noordwesterstorm en springtij zorgden er voor dat de slecht onderhouden Zeeuwse dijken doorbraken. Bij Ruisbroek deed slecht weer en een plaatselijke windhoos de dijk de das om. Historisch zijn de woorden van een boze Ruisbroekenaar, Frans Verelst, tegen koning Boudewijn “dat er wel 30 miljard BEF is voor vliegtuigen die boven onze kop razen, maar onvoldoende geld voor de versterking van dijken”. Zijn woorden zijn niet alleen historisch, maar ook profetisch. Ook nu nog is de veiligheid van Vlaanderen in het geding. Frans is overigens een heel vriendelijke plaatsgenoot, die inderdaad wel zijn mening geeft. En zo hoort het.
Uit onderzoek blijkt dat dit jaar bijna iedereen op de wereld ,op een of ander manier, last heeft gehad van de klimaatopwarming
Vandaag werden in Marokko mensen wakker geschud door een aardbeving die een natuurramp heeft veroorzaakt. De beelden vliegen de wereld over. Het land is letterlijk door elkaar geschokt door gigantische oerkrachten diep in de aardkorst. Die krachten zorgen er, heel langzaam, voor dat Afrika op Europa botst. En dat leidt elke keer weer tot aardbevingen in het Middellandse Zeegebied.
Het menselijk leed is enorm. Iedereen biedt hulp aan. De Marokkaanse gemeenschap in ons land gaat gelijk aan de slag en zamelt hulpgoederen in. Op zo’n moment is de solidariteit tussen mensen altijd groot.
ONZE natuurrampen
De hittegolf van september is het staartje van een keiwarme Europese zomer. Het hele jaar ging het, na een kwakkelwinter, mis. Vooral in Zuid -Europa. Daar sneuvelt elke maand wel weer een hitterecord. De bossen, de groene longen van de aarde, staan in brand. De Middellandse Zee werd bijna zo warm als het water in een warm bad. Dat is geen pretje voor de vissen die er nog leven.
Op Zaventem was het een drukte van jewelste. Weg van het koude moederland, is het idee. Maar dat er nog mensen op vakantie gaan naar dat gebied is voor mij onbegrijpelijk. Half Griekenland staat in brand. Toch adviseren de reisbureaus je om op vakantie te gaan naar die andere helft. “We moeten er even tussenuit, hoor”. Tja, de wereld is gek geworden, denk ik dan.
Na maandenlange hitte, komen eindelijk de lang verwachte regens. Griekenland kreunt onder regens waar die van de Ardennen bij verbleken. Uit onderzoek blijkt dat dit jaar bijna iedereen op de wereld ,op een of ander manier, last heeft gehad van de klimaatopwarming. Dat gaat over miljarden mensen. Behalve dan in Genk, waar onze klimaatminister veel te weinig blijft doen om deze ramp te keren.
Het blijft maar warm op het balkon. De temperatuur is alweer gestegen. De herfst en winter worden, lees ik ergens op een deftige website, zeer waarschijnlijk warmer en natter dan normaal. Dat is goed nieuws voor onze energierekening. Ik ga maar een paraplu kopen. Jij ook?
Geschreven door Jan Stel, ambassadeur Grootouders voor het Klimaat