Yo is 75 jaar, Jef is 66 jaar, wonen samen in Gent, zijn actief bij S-Plus Gent en genieten al dansend van het leven.
Bezig blijven laat de vlam in onze relatie branden
Waarom hebben jullie gereageerd op de oproep?
Yo: “Omdat senioren meer positief in de kijker moeten worden gezet.”
Jef: “Senioren worden momenteel onderdrukt, ze tellen niet meer mee in de maatschappij. Op je 65 jaar mag je niet meer verkiesbaar zijn. Je krijgt geen afvaardigingen meer op de kamer, senaat, provincie, Vlaams gewest, noem maar op. We zijn te oud. Daarom willen we meedoen. De grote groep van senioren wordt niet meer vertegenwoordigd op allerlei vlakken.”
Je krijgt veel minder complimenten bij het ouder worden
Zijn jullie persoonlijk al geconfronteerd met vooroordelen?
Yo: “Ik word minder gecontacteerd dan vroeger. Veel mensen kennen mij, ik stond veel in de kijker. Maar nu komt er niets meer van hen uit naar mij toe. En dat mis ik een beetje, die adrenaline. Wat wij als voordeel hebben is dat we erg goed dansen. Als we weggaan krijgen we altijd applaus. Dat geeft energie, een positieve boost. Dat vermindert bij veel mensen als ze ouder worden. Ook de complimenten verminderen. Ze vragen hoe het is, hoe het met je rug is, je kwaaltjes. Maar eens zeggen dat je er goed uit ziet, of dat ze blij zijn dat je er bent, dat is veel minder. Wij zeggen altijd als we weggaan en ze zijn veel ouder, dat we blij zijn dat ze dat nog kunnen meemaken en dat we samen plezier kunnen maken.”
Jef: “als ik dat niet doe dan gaan anderen niet voor ons doen. Het gebeurt niet dat andere mensen iets organiseren waar wij ook naartoe kunnen. Ze denken altijd dat wij het goed doen, dus waarom zouden wij iets moeten organiseren als Jef en Yo het willen blijven doen?”
Yo: “Er zouden nog veel meer vrijwilligers moeten zijn.”
Dus jullie organiseren alles zelf?
Jef: “Wij organiseren alles voor de afdeling Gent. We hebben ze terug groot gemaakt omdat we het initiatief nemen om altijd iets anders te doen. We doen wel eens een koffietafel, maar niet elke maand. We doen toneel, uitstappen, voordrachten, concerten … vanalles. Dat spreekt meer aan. Maar als we dan vragen wat ze willen, zeggen ze gewoon dat we het goed doen. We krijgen weinig input en moeten alles zelf bedenken. We vragen altijd wat ze volgend jaar willen doen, en daar komen wel ideeën uit. We plannen die dan in het jaarprogramma van het jaar nadien, en dan blijkt dat de mensen die het hebben gevraagd, niet meegaan. Dan weet je het ook niet meer.”
Yo: “Wij herhalen ook veel activiteiten. Ze krijgen veel berichten, niet 1 keer, dat is onvoldoende. Daar kruipt veel werk en tijd in. Ik maak ook zelf flyers, die ik meerdere keren naar de leden stuur. Maar mensen moeten meer geactiveerd worden. Wij hebben dat gedaan voor Rebels, voor Rouw en Verlies, op vraag van Oost-Vlaanderen.”
Jef: “Er wordt zoveel opgezet, maar er moet meer promo zijn.”
Ouderen komen 1 keer op televisie en dan is het weer gedaan
Het beeld dat in de media opgehangen wordt over senioren, is vaak vrij negatief. Waarom klopt dat niet volgens jullie?
Jef: “Omdat ze ouderen niet meer als actief beschouwen in de maatschappij. Die hun tijd is voorbij. Het enige dat ze doen is met die mensen 3 weken op reis gaan, dat komt op TV. En dat is positief hé, want dat is een positief programma. Maar een keer en ’t is gedaan. Verder zijn het allemaal jongeren. De ouderen mogen niet op tv komen. Ik denk dat ze beschaamd zijn om ons op tv uit te zenden.
Yo: “En 1 op de 5 is eenzaam, hé.”
Jef: “Ik begrijp niet dat ze ouderen volledig willen afsluiten.”
Jullie komen kleurrijk en modebewust over. Hoe denken jullie over het vooroordeel dat ouderen saai gekleed zijn en de mode niet volgens?
Yo: “Toen ik Jef leerde kennen, was dat nog niet zo. Hij was onzichtbaar. Op het werk had dit invloed. Hij had veel meer impact op het werk als syndicaal afgevaardigde door andere kledij te dragen. De uitstraling was anders. Je komt zelfverzekerder over.”
Jef: “De kleuren die ik droeg waren niet vief genoeg.”
Yo: “Kleuren zijn belangrijk, mensen vergeten je dan niet.”
Zijn jullie daar bewust mee bezig, met wat jullie dragen?
Yo: “Ik heb alle kleuren. Als we dansen is dat op elkaar afgestemd. Dat geeft juist de klik bij veel mensen. Daarom kijken ze graag naar ons. Mensen herkennen ons ook.”
Jef: “Ze is daar altijd mee bezig geweest.”
De ervaring die ouderen hebben is onbetaalbaar, jongeren kunnen nog veel van ons leren
Stamt dat nog uit je modellencarrière?
Yo: “Ik had graag modelliste geweest, maar ik mocht niet van mijn ouders. Ik heb wel mogen defileren, al was dat niet wat ik echt wou. Ik wilde creëren. Ik kan onmiddellijk zien als ik in een winkel ben, wat iemand staat.”
Jef: “Ze zou moeten op pad gestuurd worden met de senioren die niet goed gekleed zijn (lacht).”
Yo: “Ook op televisie zijn er velen die niet goed gekleed zijn. Mannen, ook voor een weerbericht, mogen gerust wat sportiever gekleed zijn in plaats van altijd dat kostuum te dragen.”
Een ander vooroordeel is dat senioren geen meerwaarde meer hebben in de maatschappij. Hoe denken jullie hierover, met dat jullie nog actief zijn in het vrijwilligerswerk?
Yo: “De ervaring die ouderen hebben is onbetaalbaar. Jongeren kunnen nog veel leren van ons. Stad Gent organiseert dikwijls filmvoorstellingen voor ouderen en jongeren, waar er nadien wordt gediscussieerd over de film. Da’s heel interessant.”
Jef: “Da’s 2 of 3 keer per jaar, in samenwerking met een school. Nadien is er koffie met gebak en discussie.”
Yo: “Ik heb ook eens gelezen over een meneer die palliatief was. Vroeger was hij leraar Nederlands. Kinderen kwamen hem voorlezen en hij verbeterde hun fouten. Zo voelde hij zich ook nog nuttig op het einde van zijn leven.”
Jef: “De oudere generatie heeft meer meegemaakt dan de jongere. We hebben meer ervaring, en ze smijten het allemaal weg. Ze kunnen nog van ons leren.”
Yo: “Soms ontneemt men je ook initiatieven. Ik ken ouderen die graag babbelen, maar je moet daar zwijgen. Ze geven je dan en pilletje en zeggen dat het een vitamientje is.”
Jef: “Zo ook bij mensen met dementie, ze hebben nog altijd een langetermijngeheugen. Als je niets meer doet, gaan ze nog sneller achteruit. Als je hen muziek van vroeger laat horen, bewegen ze en zingen ze mee. Ze blijven actief. Maar dat wordt vaak niet gedaan. Ze worden nog minder opgenomen dan gewone senioren. Ze worden helemaal vergeten.”
Yo: “We waren zo bij een dame die bij de beheerder wilde gaan om een beetje drinkgeld. En hij zei: “Mevrouw, u bent onbekwaam verklaard, je krijgt niets meer van je eigen geld.” Van haar eigen geld! Ik vind dat verschrikkelijk. Er zijn periodes dat deze mensen helder zijn, ze zijn niet altijd helemaal weg.”
Jef: “We zijn in de hotelschool geweest naar het etentje van mensen met jongdementie. Die mensen bloeiden open, deden dat met volle overtuiging. Ze voelden zich nuttig. Dat zou meer moeten gebeuren, maar het is maar 2 keer op een jaar.”
We gaan wekelijks naar de fitness en dansen
Hoe denken jullie over het vooroordeel dat ouderen niet meer sportief zijn?
Yo: “We gaan 1 keer per week naar een fitnesscentrum en hebben een persoonlijke coach. We zien daar onze vorderingen op de computer.”
Jef: “Probleem is dat het allemaal niet wordt terugbetaald. Senioren met een klein pensioen kunnen dat niet. We betalen elk 100 euro per maand. Er wordt wel gezegd dat senioren meer moeten bewegen maar alles wat ze voorstellen, kost geld. Als je geld heb, kan dat. Het is hetzelfde met gezonde voeding. Dat is veel duurder.”
Yo: “Mensen met weinig geld kopen ook verkeerd. Ze kopen chips of iets anders, in plaats van seizoensgroenten bijvoorbeeld."
Yo: “Eén keer per week gaan we dansen en soms ook in het weekend. Vroeger deden we dat alle dagen. Jef is ook nog 2 keer per week weg om muziek te spelen. We doen alle soorten dansen, we zijn nu ook lijndans gestart. Meer en meer worden de koppeldansen verdrongen omdat er meer alleenstaanden zijn. Daarom zijn we ook gaan lijndansen. We doen dat in verschillende dansclubs. Dat is ook discipline, je moet gaan, of je kan niet meer mee. En dat kost ook wel geld. Senioren hebben een pensioen, maar vaak moeten ze nog huur betalen. Senioren kunnen wel naar de dienstencentra. In Gent zijn deze heel goed uitgebouwd. We zijn daar speciaal gaan wonen om makkelijke verbindingen te hebben en niet altijd een auto nodig te hebben.”
Jef: “Als wij een activiteit organiseren, letten we er ook altijd op dat er in de buurt openbaar vervoer is.”
Yo: “De bedoeling is altijd dat senioren zo lang mogelijk thuis wonen. Maar ze zijn ook soms eenzaam. Ook in de woonzorg heeft het personeel weinig tijd om met de mensen bezig te zijn, zelfs niet voor een gesprekje. Mensen die eenzaam zijn, krijg je ook moeilijk buiten.”
Jef: “Als je bij hen gaat, komen ze uiteindelijk wel. Maar je moet vaak gaan en lang blijven. Je moet er tijd en energie in steken. Dat kan je niet bij alle leden doen.”
Dansen is ook een vorm van intimiteit. Hoe denken jullie over het vooroordeel dat ouderen niet meer intiem zijn?
Yo: “Ook woonzorgcentra gaan hiervan uit en moeten hiervoor nog warm gemaakt worden. Als man en vrouw daar zitten, mogen ze niet samen op de kamer blijven.”
Hoe is dat vanuit jullie ervaring?
Jef: “Bij ons is dat allemaal geen probleem (lacht).”
Yo: “Er zijn veel meer vrouwen alleen, dan mannen alleen. We weten van het uitgaansleven aan zee dat wanneer een man weduwnaar wordt, hij binnen de week weer een vrouw heeft. Het zijn de vrouwen die jagen. Wij waren op hotel en ik voelde me niet goed en was niet mee naar de activiteit. Alle vrouwen kwamen rond hem, ze dachten allemaal dat hij alleen was.”
Jef: “Vrouwen gaan meer op pad dan mannen. Op de lijndans ben ik alleen met 20 vrouwen.”
Yo: “Er zijn minder mannen die graag dansen dan vrouwen.
Jef: “Ook in onze groep zijn minder mannen dan vrouwen. Er zijn zelfs al koppels ontstaan. Ook tussen mensen die zeiden dat ze nooit meer een partner wilden. En nu wonen ze al samen!”
Maar ze zeggen wel dat om de vlam in je relatie te houden je af en toe nieuwe activiteiten moet doen.
Yo: “De seniorenclub levend houden, daguitstappen, les volgen, we zijn van alles op de hoogte, ook over de computer. Wij doen heel veel, veel variatie.”
Jef: “We brengen dat ook in ons bestuur. We zijn trouwens 17 jaar samen en 12 jaar getrouwd. We hebben elkaar leren kennen op een dancing diner in Floreal Blankenberge. Ik speelde er muziek. Yo danste.”
Yo: “Hij was alleen met een tweeling, zijn vrouw had hem laten zitten. Zijn zoon zei om eens naar de zee te gaan om te ontspannen. Hij wilde dan vlug trouwen. Ik wilde een origineel aanzoek. Op een concert heeft de dirigent mij naar voor geroepen, en hij heeft me voor een volle zaal ten huwelijk gevraagd. Op onze trouw zijn ze ook komen spelen. Dat was heel emotioneel.”
Foto: Frank van Hollebeke