Je bent blogschrijver en de jaarwisseling net gepasseerd. Je kan er dus niet omheen om iets te schrijven over jouw wensen voor het nieuwe jaar, of minstens even stil te staan bij het oude.
Normaal doe ik niet mee aan deze dwang om mijn visie over alles wat goed of fout liep aan de wereld kond te maken. Maar ik heb echt het gevoel dat ik elk forum moet aangrijpen om mijn ongenoegen, neen, mijn angst te delen.
Ik heb angst dat een aantal waarschuwingen aan ons adres onderbelicht bleven:
Als de stafchef van ons leger waarschuwt voor een grotere oorlog op ons continent, dan kan ik niet anders dan even slikken. Nog meer door het feit dat deze boodschap niet bleef hangen. Er wordt nergens over gesproken. (*)
Zijn het angsten van een ouder wordende man, of is er meer aan de hand?
Als een deel van de republikeinen in de Verenigde Staten zelf waarschuwen voor een mogelijke tweede ambtstermijn van Trump, dan moet ik even slikken. Ook hier schenkt niemand aandacht aan.
Als specialisten waarschuwen dat de democratie zelf in gevaar is, dan moet ik opnieuw schrikken. Maar ook hier ligt niemand van wakker.
Zijn het angsten van een ouder wordende man, of is er meer aan de hand?
Naast deze angsten deel ik een groot ongenoegen met een deel van de bevolking:
Ongenoegen over de gang van zaken in het midden Oosten. De onwil van de wereld om de realiteit te zien, en om redenen die er niet meer toe doen, het ene leed erger te beschouwen dan het andere.
Waarom spreekt niemand klare taal?
De massa dicteert de wet, de rechtsstaat komt onder druk, en een sterke man zal opstaan
Ongenoegen over de gang van zaken in onze economie. Het consumentisme blijft blijkbaar een na te streven doel, waarbij we consumeren alsof er geen einde aan de wereld kan komen. Onze ecologische voetafdruk is inmiddels zo groot geworden dat ze niet meer op de aarde past. Maar niemand denkt er nog maar aan het eigen gedrag aan te passen.
Is mijn ongenoegen onterecht?
Volgend jaar worden verkiezingen georganiseerd. Nu al worden besluiten getrokken. Partijen passen hun programma's aan, om de kiezers ter wille te zijn. De oude Grieken hadden gelijk: een democratie vervalt bijna automatisch in een ochlocratie. De massa dicteert de wet, de rechtsstaat komt onder druk, en een sterke man zal opstaan. Wij kiezen met z'n allen voor een sterke man die belooft alles beter te maken. De weg naar de tirannie ligt open.
Ik hoop dat ik het allemaal niet meer zal hoeven mee te maken. Dat is mijn wens voor het komende jaar. Mogen de krachten in onze democratie en de mensen die onze rechtstaat verdedigen sterk genoeg blijken om de ondergang tegen te houden. Ik hoop het echt.
Niettemin aan allen een vreugdevol en vooral gezond 2024 gewenst.
(*) in populaire economische middens gaat een credo rond: als alles in de economie is mislukt, start dan een oorlog, en alle mislukkingen zijn weggeveegd ...