Je hebt het misschien zelf gezien, dan wel gelezen in een van onze kranten. Een zogenaamde topvoetbaltrainer vertoonde zich recent langs het veld met een uurwerk dat naar verluidt nu een miljoen euro zou kosten. Losjes aan de pols hing daar dus een bedrag waar de meeste mensen zelfs niet van moeten dromen. Maar uit de krantenartikels sprak eigenlijk weinig verontwaardiging. Het leek een rariteit, maar echt negatief werd er niet over gedaan.
Ook in het ‘rijke westen’ zijn er duizenden mensen die de eindjes niet of nauwelijks aan elkaar kunnen knopen
Bij zoveel vertoon van buitensporige rijkdom kan ik toch enkel afschuw voelen. Zijn de mensen die zo’n praal nodig hebben zo arm van geest, hebben ze zo’n zwakke persoonlijkheid dat zij zich moeten oppompen met kostbare producten? Dan rijst ook de vraag hoe ver de waanzin van de spot mag gaan. In de naam van de sport mag alles, is er geen grens die het achtbare van het onwelvoeglijke scheidt. Goeie ouwe Karl had het over de godsdienst die dienst moest doen als de opium van het volk, maar zijn boodschap is achterhaald. Religie is in veel landen naar het achterplan geschoven en de plaats is gretig ingenomen door de sport. Sport is de coke van de gewone man, zou ik als variant op Marx willen stellen.
Terwijl zo’n wansmakelijk vertoon van rijkdom echt veroordeeld zou moeten worden, passeert het als een gekkigheidje, een gril van een superrijke die niet meer weet wat met zijn geld moet. En daarbij hoort een schaapachtig lachje, want velen denken dat zij ook wel zo rijk zouden willen zijn en dan dezelfde dwaasheid uithalen. Wordt het toch geen tijd dat we een halt toeroepen aan die waanzin? Ook in het ‘rijke westen’ zijn er duizenden mensen die de eindjes niet of nauwelijks aan elkaar kunnen knopen. Als zo’n miljonair er nu eens aan dacht dat mooie geld aan de voedselbanken te schenken, aan organisaties die de mensen onderaan de samenleving recht houden, dan zou hij een veel grotere meneer zijn. Als hij dat dan ook nog deed zonder er zelf in de schijnwerpers mee te gaan staan, dan, pas dan, zou ik die man kunnen bewonderen. Maar beter nog dan liefdadigheid zou een maatschappij zijn die die uitwassen naar boven én naar onderen wegwerkt.