Je doet er als stad alles aan om je ‘op de kaart te zetten’. Je betaalt duizenden euro’s om de Ronde van Vlaanderen in je centrum te laten aankomen. Maar dan plots krijg je veel meer aandacht omdat er in het Woonzorgcentrum onaanvaardbare zaken gebeuren. Het leven is niet eerlijk. Opeens sta je dan voor een paar weken overal in het nieuws. Natuurlijk, heel spoedig is die storm ook wel over, want er zal wel ergens een of andere BV een been breken of zijn kat verliezen en dan is dat hier allemaal vergeten.
Plots krijg je veel meer aandacht omdat er in het Woonzorgcentrum onaanvaardbare zaken gebeuren
Intussen krijg je een luide roep om meer controle, meer veiligheid, meer ‘procedures’. Kortom, men wil alles nog wat meer reglementeren. Want, veiligheid is het allerbelangrijkst. Natuurlijk, we moeten durven veronderstellen dat mensen in een WZC veilig kunnen leven. Het soort mishandelingen die in Oudenaarde gebeurd zijn, kan echt niet. Politie en justitie zullen daar dan ook terecht tegen optreden. Het tumult in de media en de lokale politiek zou daar ondergeschikt aan moeten zijn.
Eén zaak is echter zeker: niemand kan zulke dingen helemaal voorkomen. Mensen zijn vaak onvoorspelbaar en oncontroleerbaar. Dat lossen we met geen enkele wet, regel of procedure op. Tenzij we natuurlijk tot in het extreme willen gaan en een politiek systeem uitbouwen waarin de controle en de veiligheid boven alles gaan. Waarin de ene de andere controleert en alle fouten, vergissingen, tekortkomingen onmiddellijk gemeld worden. Zo’n systeem heeft al bestaan en bestaat nog, maar wij zijn blij dat dat niet bij ons is. We veroordelen landen die op die manier werken. De hele roep om die wandaden te voorkomen door nog meer regeltjes en rapporten is dan ook kortetermijnpolitiek.
Mensen zijn vaak onvoorspelbaar en oncontroleerbaar, dat lossen we met geen enkele wet, regel of procedure op
Pleit ik voor straffeloosheid? Zeker niet. De daders moeten op een goede manier worden aangepakt, vooral met het oog op de/hun toekomst. De slachtoffers moeten worden geholpen. Maar voor de rest moet het vertrouwen in de ander worden hersteld. “De meeste mensen deugen”, schreef een Nederlandse journalist in zijn boek en laat dat het uitgangspunt zijn waarmee we naar de wereld kijken. Het maakt het leven alvast een stuk positiever en aangenamer.