Naarmate we wat ouder worden, gaan sommige dingen wat moeizamer of niet meer. We lopen wat minder soepel, hoewel enkelen er alles aan doen om voldoende te bewegen. We horen een stuk minder goed en dragen dus extra oortjes. Maar wat we meestal wel goed kunnen blijven doen, is kijken. Dat gaat vanzelf.
Maar wat we meestal wel goed kunnen blijven doen, is kijken
Het is dan ook geen wonder dat veel senioren elke dag uren, om niet te zeggen meer dan de helft van de dag, voor de televisie doorbrengen. De gemakkelijkste huisgenoot die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat ons bezig kan houden. We hoeven er geen moeite voor te doen, één klik op een knop volstaat. Daarna blijft nog één activiteit over: kijken. Wat er ook (maar) te zien is, er wordt gekeken. De tijd is al lang voorbij dat er vragen werden gesteld bij wàt er te zien is. Alles is blijkbaar interessant, want de televisie brengt de wereld in onze huiskamer. Of dat was toch wat jaren geleden als slogan werd gebruikt.
De vraag is wel welke wereld en of die wereld die wordt aangeboden, wel zo echt is. De kijker krijgt inderdaad van alles te zien, maar of dat ook maar enige kijkwaarde heeft, wordt niet meer gevraagd. Ergens een voetbalwedstrijd? Een half uur vóór het begin en even lang daarna wordt er gekeken, want er zijn voor- en nababbels. Ook ander ‘nieuws’ is vaak vulling zonder voedingswaarde. Zo ook nu de met veel gedruis aangekondigde inauguratie van de Amerikaanse leider. Een ‘plechtigheid’ waarbij eigenlijk niets gebeurt, dan de herhaling van enkele ceremoniële handelingen en wat praatjes. Die praatjes en dan nog meer commentaar. Het is eigenlijk ook geen gebeurtenis, in de zin van iets dat gebeurt, maar een opvoering, een heel middelmatig toneelstukje. En toch kijkt een groot deel van de wereld zich daar blind op. Voorbeelden als deze zijn talloos.
Ook ander ‘nieuws’ is vaak vulling zonder voedingswaarde
Zouden wij, lieve lezers, ons niet moeten verzetten en de kijkcultuur vervangen door een doe-cultuur? Misschien is het voor ons levensgenot toch beter zélf met dingen bezig te zijn en ons eigen geestelijk voedsel te zoeken dan passief te kijken naar wat voor ons wordt afgedraaid? “Ontwaakt”, … (zo begon ooit een opstandige tekst) en maak er weer iets van. We zijn sterker dan men denkt!