Onlangs bestelden wij een aantal zaken op het internet.
Het wereld wijde web gaf een oplossing voor een probleem dat in eerste instantie niet opgelost kon worden. De Belgische aannemers waren ofwel niet geïnteresseerd in ons, of hadden geen tijd. Hoe dan ook, we kwamen terecht bij een Nederlandse firma. Die staken dadelijk van wal, en binnen de paar dagen was een verkoper bij ons geweest om de zaken op te meten. Daar konden de Belgische collega's nog eens een puntje aan zuigen.
We waren dus behoorlijk tevreden met onze keuze, tot bleek dat de levering toch wat op zich zou laten wachten. Het was overal druk blijkbaar.
De Belgische aannemers waren ofwel niet geïnteresseerd in ons, of hadden geen tijd
Maar dan kregen we de aankondiging: de firma zou de spullen, op maat gemaakt, komen leveren.
Geen PostNL of andere distributeur. Neen, deze firma leverde de zaken met eigen wagens. We moesten enkel ruimte voorzien voor het uitladen.
En inderdaad. De wagen kwam, de chauffeur was speciaal voor ons van Noord-Holland gekomen.
Niets was blijkbaar teveel voor de Belgische klant.
We waren al aan het uitpakken, en sorteren, toen de bel opnieuw ging. De Nederlandse chauffeur stond voor de deur: hij had een vraagje. Zijn wagen deed het niet, en hij had, in opdracht van zijn baas, een hersteldienst opgebeld. Die had laten weten dat ze er binnen het uur zouden zijn. De chauffeur had dat niet zo goed begrepen, en wilde weten wat hij onder “binnen het uur” moest begrijpen. We spreken op papier dezelfde taal, maar blijkbaar zijn uitdrukkingen voor interpretatie vatbaar.
Maar behulpzaam als we zijn, gingen we mee een kijkje nemen naar zijn bestelwagen. Wellicht een lege batterij. Ik zette mijn wagen voor de bestelwagen en probeerde het met startkabels. Maar dat hielp niet. De bestelwagen wilde niet starten.
We spreken op papier dezelfde taal, maar blijkbaar zijn uitdrukkingen voor interpretatie vatbaar
Nu zijn er in mijn straat niet zo veel bemoeials, maar er was al snel toch een oploopje. Veel buren met al evenveel suggesties en goede raad. Tot plots één van hen tegen de Nederlander het volgende zei: “We zullen hem in gang steken. Zet gij u in uw camionette, en zet hem in tweede vitesse. Goed ambrayeren, en wij zullen steken. Eens de camionette goe aan het bollen is, laat ge uw ambrayage komen, en hij zal wel in gang schieten.”
Ik zag de paniek in de ogen van de Nederlander. Welke taal spreekt die man, en waar heeft die het over, zag ik hem denken.
Omdat het niet snel genoeg ging, kroop een andere buur achter het stuur. Na een paar vruchteloze pogingen dropen de buren af. Wacht gij op de depannage, zei mijn overbuur. Opnieuw 2 grote vragende ogen bij de Nederlander.
Uiteindelijk werd hij gered door de takeldienst, maar ik bedacht bij mezelf dat er nog een grote kloof gaapt tussen ons Belgenland en Nederland. Iedereen zegt dat we dezelfde taal spreken, maar ik ben er zeker van dat een Waal de opdracht perfect zou begrepen hebben.
We hebben blijkbaar meer gemeen met de Walen dan je op het eerste zicht zou denken. Wat het taalgebruik met betrekking tot auto's en fietsen betreft toch zeker. En die Nederlander? Wellicht zal hij gedacht hebben: rare jongens die Belgen ...