“Maar… het zijn daar allemaal oude mensen!”. Misschien heb je zo’n uitspraak ook al gehoord als je probeerde wat jongere mensen naar een of andere vereniging te krijgen. Jongeren (en dat zijn dan b.v. 40’ers) hebben alvast dat op ons, 60’ers, ‘70’ers en ouder, voor dat ze duidelijk zijn. Bovendien hebben ze zo vaak ook gelijk met die uitspraak.
Veel, té veel van die groepen worden nog bestuurd door mensen van onze leeftijd
Gisteren was ik nog eens aanwezig bij een voordracht in onze stad en daar hoorde ik bij de mensen met wie ik in gesprek ging, steeds hetzelfde. Hoe moeilijk het is om jongere mensen actief te laten zijn in de vrijwilligersverenigingen. Veel, té veel van die groepen worden nog bestuurd door mensen van onze leeftijd. Doorstroming van nieuwe mensen gebeurt heel moeizaam of niet. Het gevolg daarvan is dat het met de jaren steeds slechter wordt. Niet dat oudere besturen geen goede dingen doen, maar wij moeten toegeven dat een mens als hij ouder wordt, gemakkelijker blijft hangen in wat hij al jaren deed en doet. Echt veel vernieuwing en creativiteit krijg je op die manier niet.
Alles is natuurlijk een (positief) gevolg van de toegenomen levensverwachting en levenskwaliteit bij een belangrijk deel van de bevolking. De ‘vergrijzing’ is een veel te negatieve term voor het grote geluk dat wij hier hebben om een langer en gezonder leven te krijgen. Maar dat betekent ook dat jongere mensen zich niet geroepen voelen om in zo’n vereniging actief te worden. Zij voelen zich daar – terecht? – te jong voor. De natuurlijke vervanging van de generaties is als het ware stilgevallen en de ouderen blijven doorwerken omdat er zo goed als niemand bij komt. Om het met de wielersport te vergelijken: zij blijven aan de kop rijden omdat niemand overneemt.
Om het met de wielersport te vergelijken: zij blijven aan de kop rijden omdat niemand overneemt
Het probleem vaststellen is één zaak, er een oplossing voor vinden een andere. Het zou onverstandig zijn de ervaring en werkkracht van de ouderen zomaar aan de kant te schuiven. Maar ons sociaal netwerk heeft nieuwe en frisse handen nodig. De enige manier om dat te bereiken, is mijns inziens niet af en toe één jongere kracht aan te spreken, maar te proberen een paar jongeren sàmen binnen te brengen zodat zij zich niet op een eiland voelen. En dan tijdig wat uit de weg gaan, het bestuur overdragen aan die jongeren. De natuurlijke wissel herstellen. Maar natuurlijk zelf verder actief zijn. Om jong te blijven.