Wanneer mag je echt stoppen met werken?
Wanneer houdt voor jou de verantwoordelijkheid echt op?
Hier volgt een waar gebeurd verhaal. Het werpt een kijk op hoe voor veel mensen de werkelijkheid ervaren wordt: als moeder heb je nooit gedaan ...
Je bent overgrootmoeder van een schattig achterkleinkind: een viergeslacht!
Je was zelf jong toen je zwanger was, en ook jouw dochter begon al vroeg aan kinderen. Omdat het in die tijd kon, stopte je vroeg met werken, maar bleef actief tijdens je pensioen. Vrijwilligerswerk en zorgen voor anderen. Het zat in jouw genen. Die genen die je doorgaf aan jouw dochter.
Toen jouw kleinkind zelf een dochter kreeg had je het weer wat moeilijk: het doet raar als ze ‘oma’ zeggen tegen jouw kind
Toen jouw kleinkind zelf een dochter kreeg had je het weer wat moeilijk: het doet raar als ze ‘oma’ zeggen tegen jouw kind ... Maar je voelde je goed, was nog mobiel, was zelfstandig, en woonde alleen thuis na het overlijden van jouw man. De man waar je voor zorgde tot het einde, zodat hij thuis in alle rust kon sterven.
Even had je het lastig toen jouw dochter met pensioen ging. Je was oud geworden. Maar toen je merkte dat ook jouw dochter actief bleef tijdens haar pensioen, was je gerustgesteld. Jouw dochter was zeer betrokken bij de zorg voor de echte ouderen: in een rusthuis zijn steeds helpende handen welkom. Ze was zo welkom dat ze al gauw onmisbaar bleek.
Na een paar weken zwangerschapsverlof moest jouw kleindochter terug aan het werk. Zoals zoveel gezinnen kon ze rekenen op de hulp van haar moeder, jouw dochter. Maar die dag bleek jouw dochter onmisbaar: het woon-zorgcentrum zat zwaar verlegen om hulp, en had écht écht gerekend op jouw dochter. De ouderen moesten geholpen worden.
De hulp voor één moest ruimen voor de hulp aan velen
Jouw dochter zette het belang van haar eigen kleindochter op de tweede plaats: de hulp voor één moest ruimen voor de hulp aan velen. En ze kwam bij jou: kan jij vandaag voor jouw achterkleindochter zorgen?
Geen seconde twijfelde je. Natuurlijk mag ze komen. Ik neem de zorg wel op mij.
Toen ik verhaal hoorde stelde ik mij toch de vraag wanneer de hulp aan anderen echt ophoudt?
Onze generatie is de eerste die zowel voor onze kinderen, onze kleinkinderen als onze ouders zal zorgen. Maar deze vrouw, die een generatie ouder is, heeft achtereenvolgens gezorgd voor haar ouders, haar kinderen, haar man haar kleinkinderen én haar achterkleinkinderen.
Ze is nu in de tachtig, en nu mag het stoppen. Haar verantwoordelijkheid mag eindigen, zodat ze eindelijk de rust mag krijgen waar ze al jarenlang recht op heeft.
Jouw dochter verdient een vermelding omwille haar zorg voor de ouderen in het rusthuis, maar jij, haar moeder, verdient werkelijk een standbeeld.