Vandaag moest ik nog eens naar de supermarkt voor een en ander. Meestal koop ik bij de buurtwinkel, maar soms is het handig van alles in één keer te kunnen meenemen. Bij de ingang stond een vriendelijke meneer die de bezoekers ertoe probeerde te overhalen een maaltijdbon mee te nemen. Een eenvoudige manier om mensen in nood althans aan een beetje eten te helpen. Veel bewondering voor deze vrijwilliger en zijn collega’s die daar de klanten proberen te overhalen (op een zachte manier) om iets weg te schenken. Een mooi initiatief.
Anderzijds, in wat voor samenleving bevinden wij ons als het nodig is dat zulke acties nodig zijn? Hoe kan het dat het in een land als het onze, een van de welvarendste ter wereld, van de goede wil van mensen afhangt of iemand anders te eten heeft? Natuurlijk is het heel positief dat er op deze manier toch iéts wordt gedaan aan de grootste armoede. Maar toch. Het is toch wraakroepend dat het op deze manier moet gebeuren, via liefdadigheid, en dat het niet vanzelf spreekt dat een mens in ons land ten minste te eten heeft.
Elementaire zaken zoals voeding en huisvesting zouden toch niet mogen afhangen van een gevoel van naastenliefde
Hier ligt toch een grote verantwoordelijkheid voor onze verschillende regeringen en besturen. Elementaire zaken zoals voeding en huisvesting zouden toch niet mogen afhangen van een gevoel van naastenliefde. Dergelijke basisbehoeften dienen in een maatschappij natuurlijk aanwezig te zijn. Terwijl sommigen zonder veel problemen kunnen gaan dineren in veelsterrenrestaurants, met een factuur waarmee anderen meer dan een week kunnen leven, blijven voor die anderen enkel kruimels over. Ja, ze kunnen naar de Voedselbank of een andere hulporganisatie. Maar daarnaartoe stappen is ook niet zo evident. Schaamte, de weg niet kennen, hopeloosheid, zoveel redenen om dat niet te doen.
Een ding is toch duidelijk: de trickle-down-economie, waarbij de welvaart geleidelijk van boven naar beneden verspreid wordt, is een sprookje. De enige echte oplossing is van armoede geschiedenis maken.