Contact met de bank

23-10-2023

Vandaag probeerde ik in contact te komen met mijn bank.

Je kent het wel, ouderwets telefoneren. Want ik weet, binnenstappen gaat niet langer zonder eerst een afspraak te maken.

Het was al lang geleden dat ik nog eens contact had, maar ik heb een levensverzekering die op einddatum kwam. Logisch dat ik graag verneem hoe en wanneer de gelden ter beschikking zullen komen, temeer daar de vervaldag al een weekje voorbij is. Dus ik denk: ik bel even, een simpele vraag, een eenvoudig antwoord en binnen de tien minuten kan mijn onzekerheid weggenomen zijn.

Dus ik denk: ik bel even, een simpele vraag, een eenvoudig antwoord en binnen de tien minuten kan mijn onzekerheid weggenomen zijn. Hoe fout kan ik zijn.

Hoe fout kan ik zijn. Blijkbaar is alles wat ik destijds in de bank aangeleerd kreeg fout, want de bel gaat verschillende keren over. Als uiteindelijk iemand opneemt, herken ik de naam niet. Blijkt dat ik in een kantoor zo'n dertig kilometer verder zit. Toch heb ik het juiste nummer gedraaid. “Wij nemen op, omdat in het kantoor dat u belde niemand kan opnemen”. Vriendelijk dat wel, behulpzaam ja, maar ik ben er even niets mee, want op mijn vraag kan ze niet antwoorden: daarvoor moet ik een afspraak maken in mijn kantoor, ofwel bellen naar het callcenter.

Ik bedenk plots dat de bank een app heeft, waaraan een artificieel kantje zit: ik kan praten met de computer van de bank zelf. Een chatbot heet zoiets.

Ik probeer het even. Dat valt ook weer sterk tegen. De chatbot verwijst me naar de informatie die op de app staat: “daar vindt u alles”, weet de bot mij te vertellen. Toch niet probeer ik, want mijn spaarverzekering staat er niet meer bij, wegens op einddatum gekomen ... Na een paar keer anders formuleren, geef ik het op. Zonder enige variatie geeft de chatbot mij telkens hetzelfde antwoord.

Iets anders proberen dan maar. Blijven over: bellen naar het callcenter of een afspraak maken in het kantoor.

Een afspraak maken zie ik niet zitten: voor een simpele vraag een afspraak maken om een paar dagen later in het kantoor overstelpt te worden met voorstellen en vragen tot beleggen, daar heb ik even geen zin in, dus bel ik het callcenter.

Word ik daar ook overstelpt met vragen: nog voor ik een mens aan de lijn krijg, moet ik antwoorden op een simpele enquête. Een vijftal vragen voordat ik doorgeschakeld kan worden naar de persoon die het antwoord op mijn vraag kent.

Klanten zijn trouw aan hun bank. De bank weet dat, en misbruikt die trouw.

De vragen hebben weinig van doen met het onderwerp waarvoor ik bel, maar dienen blijkbaar om de zelfverheerlijking van het callcenter in de verf te zetten. De vraag die ik graag wil beantwoorden wordt niet gesteld. nl: vindt u de service van de bank goed? Krijgt u gemakkelijk contact met de gewenste persoon? Met andere woorden: helpen wij u zoals u het wenst?

Neen, die vragen worden niet gesteld, en ik weet waarom niet. De bank kent perfect het antwoord erop, maar zolang de klanten niet veel alternatieven hebben, blijven ze maar aanmodderen. Klanten zijn trouw aan hun bank. De bank weet dat, en misbruikt die trouw. Ik smijt de telefoon neer, en besluit een mail te sturen naar mijn kantoor. Dat is pas ouderwets, maar het kan mij niet schelen.

Trouwens, ik weet dat ik als klant niet interessant ben voor de bank: ik spaar niet, doe geen beleggingen, leen niets. Dus hebben we een soort modus vivendi gevonden: we laten elkaar gerust. Ik laat de bank gerust, en de bank doet hetzelfde met mij. Tot op het moment dat ik onverhoeds toch eens een vraag heb. En dan, dan geeft mijn bank even niet thuis.

Lees meer over

Geld

Musk

Muziek van de jaren '70

door Jan Steenwinckel

27-09-2023

De televisiereportage over Syd Barrett bracht me helemaal terug naar mijn jeugdjaren.

Als een generatie kan worden beoordeeld aan haar muziek, dan leefden wij wellicht in een gouden tijd. Elke generatie brengt weer nieuwe genres voort, en iedereen vindt de muziek uit de jeugd speciaal. Vaak omdat er zoveel emoties gepaard gaan met de puberteit en adolescentie jaren. Muziek is immers emotie. Maar ik blijf de jaren zeventig op muzikaal vlak uitzonderlijk vinden.

En emotie zat sterk in de muziek van de jaren zeventig. Maar ook verscheidenheid. Ik herinner mij dat er wel elke week iets nieuws te ontdekken viel, geen nieuwe artiesten, neen, hele nieuwe genres werden op de markt gegooid.

Samen met al mijn kameraden heb ik met open mond kennis genomen van platen als Dark Side of the Moon van Pink Floyd; weliswaar zonder de betreurde Syd, maar niet minder baanbrekend. Tubelar Bells van Mike Oldfield hield mij, en een hele generatie in de ban, terwijl groepen als Tangerine Dream en Claus Schulze de markt veroverden. Wat een weelde, wat een luxe!

Daar werd over gesproken op school. Hele discussies werden gevoerd over tekstuitleg en muzikale interpretaties. Wie was ook alweer de beste gitarist (na Jimi)?

En emotie zat sterk in de muziek van de jaren zeventig

En dan hadden we nog maar net supergroepen als Led Zeppelin gehad: zij maakten wellicht het beste nummer ooit. Stairway to heaven werd nooit op single uitgebracht, en toch kleurt het elk jaar alle lijstjes.

Lou Reed heeft mijn jonge jaren gekleurd samen met Deep Purple en Bruce Springsteen. En dan mag ik Bod Dylan en Neil Young niet vergeten ...

In het meer commerciële circuit had je de motown en disco muziek; naast rock en hardrock.

Op het einde van de jaren zeventig hadden we nog de hele punkscene tegoed. Toen Pati Smith ‘Horses’ uitbracht werd een hele generatie sprakeloos. Ten onrechte echter werd dit tot de punk gerekend. Hoeveel genres kun je tegelijk in een decennium steken?

Je kent het gevaar van lijstjes maken: je vergeet zo snel iets of iemand. Dus noem er maar een paar, maar ze kleurden mijn muzikale voorkeur. Ze zijn zo uiteenlopend, dat iedereen wel iets naar zijn gading kon vinden.

En toch zijn ze vergeten geraakt. Enkel bij hun overlijden wordt hun naam nog eens genoemd. Wordt hun betekenis voor een hele generatie en de muziek aangetoond. Wordt hun geniale muziek nog eens gespeeld. Ook kleuren ze de hitlijsten van de diverse stations die pretenderen 'van alle tijden' te zijn. Maar hun belang kan ook liggen in het feit dat ze talloze artiesten na hen hebben geïnspireerd.

Veel vaker dan me lief is, lees dat er weer een van mijn jeugdidolen is overleden, en word ik via de muziek terug gekatapulteerd naar de jaren zeventig. De jaren waarin ik de muziek van mijn generatie ontdekte, en waarvan ik nu nog steeds niet weet wat haar zo typeerde, behalve misschien het feit dat ze zo divers was.

Ik hoop dat de jongeren van vandaag, binnen vijftig jaar, met evenveel plezier zullen terugdenken aan hun muziek als wij aan de jaren zeventig. Ik wens het hen in ieder geval toe.

Lees meer over

Geld

Musk

Korting

Geld

door Jan Steenwinckel

26-09-2023

Leuke column in De Morgen van Katrin Swartenbroux laatst.
Die ging over geld. En iedereen weet: over geld praten is leuk.

Leuk als je er hebt in ieder geval. Als je geen geld hebt, dan is het wellicht leuk te vernemen hoe je er kan verwerven. Maar Katrin heeft geld, en wil erover praten.

Ze heeft geen weet wat ze met haar spaargeld moet doen, en zoekt mensen die dat wel weten.

Omdat ze die vraag in de krant schrijft, lijkt het alsof ze bang is een feestje te missen: de staatsbon, de berichten over de NFT's, de gestegen prijzen, iedereen voelt dat er wat aan de hand is, en blijkbaar wil Katrin dit kunnen duiden. Gelijk heeft ze.

De particuliere klanten zijn in hun verhaal enkel maar kleine melkkoetjes

Ze heeft ook overschot van gelijk als ze schrijft dat de banken niet langer een bron van wijsheid zijn. De medewerkers daar verkopen toch vooral wat het meeste opbrengt voor de bank. Ik zou zelfs verder gaan: ook bij de bank is het veelal pover gesteld met de kennis van geld en wat te doen met de overschotten. Let wel: de bank weet perfect wat te doen met haar eigen overschotten. Daar betaalt ze specialisten veel geld voor. De particuliere klanten zijn in hun verhaal enkel maar kleine melkkoetjes. Ze zorgen voor de overschotten van de bank.

Ik kan het weten: ik bracht immers het overgrote deel van mijn actieve carrière door bij een bank. Ik zag met eigen ogen hoe de focus werd verlegd: het belang van de klant werd geleidelijk aan verlegd naar het belang van de bank. Neen, bij de bank moet je niet zoeken.

Financiële experts dan maar: vaak zijn die ook verbonden aan een of andere instelling. Of hebben ze een fetisj voor een bepaald product of een bepaalde visie over de toekomst. Vaak wordt een piramidespel (ponzi scheme) zo handig verpakt dat het als dusdanig bijna niet te herkennen valt. Maar met wat beperkte kennis haal je ze er uit.

Zelf heb ik me meer dan veertig jaar bezig gehouden met geld en wat geld kan doen met mensen. Nu wil ik niet beweren dat ik een specialist ben, of de waarheid in pacht heb. Verre van. Maar je kan zelf heel wat doen om het feestje niet te missen, of in ieder geval niet in zeven sloten tegelijk te lopen.

Het antwoord is opvallend eenvoudig: informeer je! Leer! En vooral laat je niet misleiden door moeilijke woorden. Als je termen niet begrijpt, en jouw gesprekspartner kan ze niet eenvoudig uitleggen, blijf er dan vanaf.

Maar naast de plicht om je te informeren is er een andere vereiste die wellicht nog dwingender is: leer van de geschiedenis!

In het begin van mijn carrière bij de bank zei een directeur ooit tegen mij dat er maar een paar vormen van zowel beleggen als lenen bestaan. Al de rest is daarvan afgeleid. En vaak worden we verward door de afgeleide producten. Dus, probeer de voorgestelde producten te herleiden tot hun ware aard, en je zal beter slapen (of net slechter).

Maar naast de plicht om je te informeren is er een andere vereiste die wellicht nog dwingender is: leer van de geschiedenis! De geschiedenis staat immers vol van voorbeelden hoe een en ander is misgelopen. Soms is het wat zoeken om parallellen te vinden met de huidige tijd, maar geloof me: ze zijn er. Als het op geld aankomt werd in het verleden al alles uitgevonden, en werd alles al eens geprobeerd. Geloof niet de helderzienden die beweren dat het 'deze keer anders zal gaan'. Ik hoor je al zeggen dat nog nooit in het verleden belegd werd in NFT's. Je hebt gelijk: niet in die vorm. Maar als je terugkeert naar de basis, dan worden NFT's zelfs vermeld in oude sprookjes. Zoals dat van de keizer zonder kleren ...

Lees meer over

Musk

Eieren

Korting

Musk

door Jan Steenwinckel

27-09-2023

Nu is de wereld helemaal om zeep.

Dat dacht ik toen ik het bericht las dat Musk eigenhandig ingreep in de oorlog in Oekraïne. Het bericht stond in de krant, en ik neem het aan voor waar. Waarom zouden ze er om liegen nietwaar?

Maar het bericht kreeg zo weinig aandacht dat ik hier graag mijn verontwaardiging met jullie deel.

Het verhaal gaat zo.
Vorig jaar wilde Oekraïne de Russische vloot in Sebastopol aanvallen.
Met drones, want met soldaten of vliegtuigen geraken ze zo ver niet. Sebastopol ligt in de Krim, en dat is vele vele kilometers verwijderd van de Oekraïense bases.

Het wordt dus druk boven onze hoofden als Musk zijn zinnen voltooid zijn

Maar om drones te besturen, heb je informatie nodig. Veel informatie. En die informatie kon Musk leveren. Met zijn 'Star Link' satellieten wil hij op termijn de gehele aarde van internet voorzien, dus dat was het geschikte medium om de Oekraïners te helpen.

Hoeveel duizenden satellieten hiervoor nodig zijn, weet ik niet maar de berichten gaan van dertig- tot vijftigduizend van die dingen. Het wordt dus druk boven onze hoofden als Musk zijn zinnen voltooid zijn ...

Op de vraag van Oekraïne om de satellieten boven het betwiste gebied te laten vliegen, antwoordde hij met een simpel “neen”.

Zijn motivatie was misschien goed, want de Russische minister van defensie had al laten doorschemeren dat een nucleaire escalatie dan mogelijk zou zijn. Dat Musk dus een groot deel van zijn satellieten zou kunnen verliezen, of erger, dat atoombommen zouden worden ingezet tegen de Oekraïners op de grond.

Maar de vraag blijft hoe Musk dit wist? Heeft hij eigenhandig diplomaat gespeeld, of beter, spion, en de plannen tegen Rusland doorgespeeld? Hoe kan het dat een rijke Amerikaan, eigenhandig beslist om de oorlog in één of andere richting te duwen? Dit lijkt op een James Bond verhaal, maar het is blijkbaar allemaal echt gebeurd.

Met welk recht beslist Musk over een belangrijk deel van onze aarde?

Moeten wij ons allen geen grote zorgen maken nu blijkt dat een rijke persoon ook nog eens zijn macht aanwendt voor politieke doeleinden? Geeft rijkdom ook het recht om diplomaat te spelen of aan politiek te doen? Waar is de democratische controle in heel dit verhaal? Met welk recht beslist Musk over een belangrijk deel van onze aarde?

Iedereen weet nu wel hoe wispelturig de man is, dus evengoed was zijn beslissing anders uitgevallen. Hoog tijd dus om hem op zijn plaatst te zetten, en minstens een belangrijk deel van zijn macht af te nemen.

Een auto naar de zon sturen is één ding, beslissen over een nucleaire oorlog is toch van een andere orde.

Lees meer over

Eieren

Korting

Medische onderzoeken

Eieren

door Jan Steenwinckel

11-09-2023

Zijn ze nu helemaal gek geworden? Dat was mijn eerste reactie toen ik het bericht hoorde van een nieuwe retailer op onze Belgische markt. Je kent ze wel, de retailers, waar je van alles kan kopen: van aardappelen tot exotische wijnen, en alles daartussenin. Als het maar voeding is.

Sinds een paar jaar is er een nieuwe speler op de markt bijgekomen.

Ze speelden het handig: eerst een echte Belgische retailer overnemen, doen alsof het een fusie is, en dan de boel liquideren. Het lijkt op een schaakspel voor grote jongens, of voor groot geld in ieder geval.

En er zijn nogal wat grote jongens actief op onze Belgische markt, allemaal dingen ze naar de gunst van de Belgische consument. Of liever, ze dingen naar de centen van ons allemaal.

Blijkbaar is in die strijd alles toegelaten: we kijken al niet meer op van sociale dumping, of onderbetaalde werknemers. Maar deze speler gooide het over een andere boeg:

witte eieren!

Witte eieren zijn goedkoper dan bruine. Maar de Belgische consument koopt ze niet. Aan bruine eieren hangt een aura van ecologischer, gezonder. Beter voor iedereen dus. Dat ze wat duurder zijn, neemt de Belgische consument er blijkbaar gaarne bij.

Aan bruine eieren hangt een aura van ecologischer, gezonder

De Belg moet worden heropgevoed, moet deze retailer gedacht hebben, en prompt werd de boodschap de wereld ingestuurd dat witte eieren duurzamer zijn dan bruine.

Een zin waarin de woorden eieren en duurzaam tegelijk worden gebruikt, krijgt onmiddellijk mijn aandacht. En ja hoor, de verkoper had wat argumenten: een kip die witte eieren legt eet minder, en legt in haar leven meer eieren! Goed dus voor iedereen.

Blijkbaar werd de mening van de kippen niet gevraagd, want wellicht zou dat het resultaat negatief beïnvloed hebben.

Wat is er in hemelsnaam duurzaam in het produceren van eieren, door kippen te reduceren tot legmachines, waarbij enkel wordt gekeken naar de output van de beestjes? Al jaren is een beweging aan de gang waarbij ook rekening wordt gehouden met het welzijn van de dieren. Niet voor niets is de term ‘scharreleieren’ een kwaliteitslabel geworden.

Wij denken dat er dus andere motieven gespeeld hebben bij deze retailer.
Zou het kunnen dat ze vooral aan de portemonnee van de Belg hebben gedacht?

Hopelijk denkt de consument er net zo over en laat die de witte eieren massaal liggen. Of beter nog, laat de Belgische consument de hele winkel links liggen. Dat zou pas duurzaam zijn!

Lees meer over

Korting

Medische onderzoeken

Vierenveertig jaar later

Fietsverzekering

door Jan Steenwinckel

29-06-2023

Ik overweeg ernstig een fietsverzekering te nemen.

Hoewel de berichten over dit soort verzekeringen niet unaniem positief zijn, denk ik er toch aan. Enerzijds zijn de meeste berichten over gelijk welke verzekering niet positief, maar ik zou het vooral overwegen voor de gemoedsrust.

Laat mij even het verhaal doen.

Een paar maanden terug kochten wij 2 nieuwe elektrische fietsen. Het leek ons leuk om mee te zijn met de moderne tijd, en niet langer met een slakkengangetje van zo'n 12 km per uur het fietspad onveilig te maken. Neen, samen met zowat alle 65 plussers wilden wij minstens het dubbele kunnen halen.

Een paar maanden terug kochten wij 2 nieuwe elektrische fietsen

Na wat proefritten en korte uitstappen, bleek al gauw dat het helemaal niet nodig is tegen de topsnelheid te cruisen. Leuker is een constante snelheid van 16 à 18 km per uur. Daarmee geraak je met een volle batterij ook een heel eind.

Voor de gelegenheid liet ik ook een trekhaak installeren op onze wagen, en we kochten een fietsendrager op de tweedehandsmarkt.

Leuke bezigheid trouwens, dat zoeken op de tweedehandsmarkt: alles is er in bijna nieuwstaat, en nog nooit gebruikt. Zelfs het antiek is spiksplinternieuw. Maar de fietsendrager beviel wonderwel, en op een zonnige dag vertrokken we geladen met drager en fietsen naar de kust.

We stalden de fietsen in het ‘straatmeubilair’ dat daarvoor speciaal ontworpen is.

Leuke bezigheid trouwens, dat zoeken op de tweedehandsmarkt

Je kent het wel: een ijzeren buis met een oog en een rubberen halve cirkel om je fiets in te spannen. Door het oog kan je een slot vastmaken. Ferme dief die deze fiets kan stelen dacht ik bij mezelf: ofwel moet hij het straatmeubilair meenemen, ofwel onder het oog van een nabij gelegen terras, vol mensen, het slot doorzagen.

Kortom, we waren er nogal gerust op toen we op het terras een drankje nuttigden. Je kan maar voorbereid zijn op een lange uitputtende fietstocht.

Toen we terug naar onze fietsen gingen, zagen we van ver een man staan. Nu ja, echt staan deed hij niet, hij was aan het bellen met de gsm, en intussen zwaar een het wijzen naar onze fietsen. Er is iets gebeurd, dacht ik nog, maar neen. De fietsen stonden er nog.

Toen we terug naar onze fietsen gingen, zagen we van ver een man staan

Ik wrong me tussen de man en onze fietsen. Hij stond er echt heel dicht bij. Ik wrong me er dus tussen om het slot los te maken. Hij keek raar op, en een seconde leek hij te vloeken. Hij deed een paar passen achteruit, en zei iets in de gsm. Voor ik hem kon vragen of hij de fietsen wilde kopen, zette hij het op een lopen.

Dus toch, dacht ik bij mezelf. Hij wilde ze blijkbaar zeer goedkoop aanschaffen.

Misschien moet ik er toch een bordje bij hangen, want zonder mijn smartphone krijg je de motor niet aan de praat. En als de fiets zoek is, kan ik hem altijd vinden dankzij de app van de fiets.

Maar misschien moet ik toch maar een verzekering nemen. Je weet toch nooit wie op straat loopt met minder goede bedoelingen. Zo'n verzekering geeft misschien toch wat extra gemoedsrust.

S-Plus fietsbijstand VAB Benelux
Platte band of ketting over? Geen paniek, de VAB-wegenwachters staan paraat om fietsen (gewone fietsen, elektrische fietsen, sportfietsen, mountainbikes en bromfietsen/scooters <50cc) te herstellen bij pech. Met hun vakkennis is een zorgeloos uitstapje verzekerd en raak je altijd op je bestemming. Als lid van S-Plus betaal je slechts 27 euro p.p. per jaar (in plaats van € 45).

Meer info: 02 515 02 06 of mail naar info@s-plusvzw.be
Klik hier voor meer informatie rond dit ledenvoordeel.

Kortverblijf

door Jan Steenwinckel

04-07-2023

Mijn moeder zit sinds een paar weken in een woon-zorgcentrum.

Al is het maar voor even - ze zit in wat kortverblijf wordt genoemd - toch lijkt het al definitief.

Wellicht komt dat omdat ik nogal sterke herinneringen heb aan mijn schoonmoeder, die de laatste jaren van haar leven in zo'n instelling doorbracht. Maar mijn moeder zal er maar twee maanden verblijven.

ik stomp hier af. Ik merk dat ik psychisch achteruitga

Daarvoor was ze opgenomen in het ziekenhuis. Nierstenen, en dreigend nierfalen zorgden voor een zeer verzwakte gezondheid. Nadat de dringende medische behandelingen voorbij waren, kon ze naar Zeveneken komen. Om aan te sterken zeg maar.

Maar ze is er niet graag.

Alles, maar werkelijk alles, is hier perfect zegt ze. De mensen hier zijn super vriendelijk, en alles wat je vraagt wordt gedaan. Op mijn vraag waarom ze hier dan niet graag is gaf ze het volgende antwoord: ik stomp hier af. Ik merk dat ik psychisch achteruitga.

Ze gaf me 2 voorbeelden. Zo uit het leven gegrepen.

Ik heb alles geprobeerd, ik werk niet tegen, dus in het begin ging ik naar de eetzaal, ruim op tijd, om kennis te maken met de andere bewoners. Een uur, een vol uur heeft iedereen daar aanwezig naar de muur zitten te staren. Wachten op het eten wellicht. Geen woord werd er gezegd.

niemand is hier graag, en iedereen zou liever thuis zijn

Daarnaast heeft ze een kleine enquête gehouden onder de bewoners uit haar gang. Na wat social talk vroeg ze op de man af of de bewoners graag in het WZC zaten. En weet je wat? Ze stelde het triomfantelijk vast: niemand is hier graag, en iedereen zou liever thuis zijn.

Als ik op bezoek kom, zit haar buurvrouw bij haar op de kamer. Ze komt goed overeen met haar buurvrouw. Die komt regelmatig een praatje slaan in haar kamer. Die zit blijkbaar niet naar de muur te staren ...

Haar buurvrouw, zo zegt ze me, eet al lang op haar kamer, want in de eetzaal wordt niets gezegd. Dus besloot mijn moeder ook op haar kamer te eten. Dat mag, niemand zegt er iets van.

Ik vraag waarom ze dan niet met haar buurvrouw samen eet, en eventueel samen met haar buurvrouw naar de eetzaal gaat? Misschien trekken ze nog andere bewoners aan die ook niet naar de muur willen staren. Misschien wordt het ooit nog gezellig?

Misschien wordt het ooit nog gezellig?

Ze trekt haar schouders op en zegt dat de bewoners hier allemaal van uit de omgeving zijn. Velen kennen mekaar al van op de lagere school. Als ik zeg dat ik van Gent kom, dan bekijken ze mij raar: Gent, dat is zoveel als het buitenland.

Dus zit toch niet iedereen naar de muur te staren, denk ik bij mezelf.

Er is dus een andere reden waarom ze weg wil. Thuis zit ze dan wel helemaal alleen naar de muur te staren, maar heeft ze het gevoel dat ze alles nog in eigen handen heeft.

Hoe goed de medewerkers van een woon-zorgcentrum hun best ook doen, nooit zullen ze dat gevoel kunnen vervangen. Het gevoel zelfstandig te kunnen beslissen, foert te kunnen zeggen, eens tegendraads te zijn. Dat alles is in een WZC zeker mogelijk, maar de bewoners proberen zich aan te passen, en doen het dus niet.

Dat is het, zegt mijn moeder: de meesten hier hebben zich aangepast, en tonen het gewenste gedrag. Dus zitten ze in de eetzaal naar de muur te staren ...

Vierenveertig jaar later

door Jan Steenwinckel

07-08-2023

Vandaag is het precies vierenveertig jaar geleden dat ik mijn echtgenote heb leren kennen.
Wij vieren dat elk jaar, ingetogen weliswaar, maar we vergeten deze datum nooit.

Wat zag de toekomst er veelbelovend uit: we waren jong en hadden een heel leven voor ons, ik ging nog naar school, maar wist al wat ik zou doen. Ja, we waren op weg naar een wonderland, een Boogie Wonderland.

voor het eerst in de geschiedenis zou een generatie echt orde op zaken stellen

Dat was toen een hit, maar we voelden ons ook zo. Onze ouders hadden er niet veel van terecht gebracht vonden we, maar onze generatie zou het anders aanpakken: de vrouw niet langer aan de haard, geen resem kinderen, want eindelijk waren voorbehoedsmiddelen vrij verkrijgbaar. Armoede leek iets uit een ver verleden, en was uit onze maatschappij uitgebannen. We zouden opletten met de schaarse middelen, en zorg dragen voor wie achterbleef. Kortom, voor het eerst in de geschiedenis zou een generatie echt orde op zaken stellen.

Maar nu, vierenveertig jaar later lijkt het resultaat toch maar mager.
Ergens onderweg is er iets fout gegaan. Veel van mijn toenmalige vrienden zijn hun jeugdige enthousiasme verloren, en zijn net dat geworden wat ze zo hartsgrondig haatten.
Waar is de tijd dat 'bourgeois' een scheldwoord was. Nu is het blijkbaar een na te streven doel.

“Als je jong bent, en niet links, dan heb je geen hart, als je oud bent en nog steeds links, dan heb je geen verstand”. Dat werd destijds gezegd, en wij lachten dat allemaal weg. Niet met ons! Wij wilden bewijzen dat het anders kon.

Maar als ik nu met makkers van weleer praat, dan hoor ik vooral onrust. Onrust over hun volgende vliegvakantie, die weeral in het water dreigt te vallen door stakende piloten. Of warenhuizen die niet open zijn, omdat de vakbonden onredelijke eisen stellen. Ze kopen eten bij Deliveroo, of nemen een taxirit via Uber. Je moet echt eens Airbnb proberen ... en ze zijn bang dat die zaken duurder zullen worden. Proberen vast te klampen aan wat ze hebben lijkt nog hun enige doel.

Als ik nu met makkers van weleer praat, dan hoor ik vooral onrust

Mijn makkers van toen hebben nu angst van de vreemde man. Dezelfde vreemde man die destijds werd binnengehaald, en een mooi leven werd voorgehouden. Een mooi leven in een samenleving die super divers zou worden.

Alles is nog niet verloren, maar het wordt stilaan tijd om wakker te worden.

Leg weg die smartphone, die enkel jouw aandacht opeist en je afleidt van het ware leven. Begrijp toch dat achter elke goedkope applicatie, elke goedkope vliegvakantie, elke goedkope T-shirt, er mensen werken in mensonterende omstandigheden. Omstandigheden waarvan wij gezworen hebben ze nooit meer toe te laten.

Dus ja, mijn echtgenote en ik vieren onze ontmoeting nog elk jaar met de wetenschap dat wij ons enthousiasme niet verloren hebben, en nog elke dag strijden voor ons Boogie Wonderland. Hoe klein onze bijdragen ook mogen zijn, we denken dat ze een verschil kunnen maken.

How can you be so sure
That the wonders you've made in your life
will be seen By the millions who'll follow
to visit the site Of your dream?

The Allan Parsons Project

Medische onderzoeken

door Jan Steenwinckel

10-08-2023

Opnieuw is een kennis van ons slachtoffer geworden van de ziekte die zovelen vrezen.
Je houdt het niet voor mogelijk op welke plaatsen je allemaal kanker kan krijgen.

Niet altijd ligt een liederlijk leven aan de bron van de ziekte. Neen, de ziekte kan blijkbaar iedereen treffen. Jong, oud, voorzichtig geleefd, niet opgelet, het maakt blijkbaar niet uit.

Ik hield het op 'een lotje uit de loterij', de gezondheid is als een lotje uit de loterij.
Volgens onze buurman is een beperkte preventie de echte reden. En te weinig onderzoeken.

De gezondheid is als een lotje uit de loterij

Een neef van hem heeft sinds kort ook het verdikt mogen aanhoren.
Keelkanker volgens onze buurman.
Hij voelde zich niet goed, en werd door de dokter doorverwezen naar het ziekenhuis. In Eeklo.
In plaats van naar Gent te komen!
Hij maakte zich boos.
“Weet je dat ze nog zelfs geen MRI hebben gedaan!”, Riep hij uit.

Tja, zei ik, als de diagnose al is gesteld, zijn bijkomende onderzoeken weinig zinvol, toch?

“Ik zou op tafel hebben geklopt! En en MRI geëist hebben!” Nu begon hij ook met zijn armen te zwaaien. “Bij mij zal het zo niet lopen. Ik heb nu eindelijk een dokter gevonden die jaarlijks een volledige scan van mijn lichaam laat uitvoeren.”

“Op zoek naar wat?”, probeerde ik nog, maar de argumentatie was zinloos.

Hier stond een man die ervan overtuigd was dat alles op te lossen was met enkele onderzoeken, en jaarlijkse check ups. Die onderzoeken zijn een hulpmiddel om de artsen beter een diagnose te laten stellen. Als patiënt dergelijke onderzoeken eisen, is voorbijgaan aan de essentie van de medische wetenschap. Om nog maar te zwijgen van de kostprijs voor de sociale zekerheid.

Het is weinig zinvol om zelf voor arts te spelen, en onderzoeken te 'eisen'

Buiten de paar volksonderzoeken door de overheid en door de medische wereld aanbevolen, is het weinig zinvol om zelf voor arts te spelen, en onderzoeken te 'eisen'.

Eens de diagnose is gesteld, en een behandeling mogelijk blijkt, kan enige inspraak van de patiënt worden gevraagd. Ook als de diagnose nog niet is gesteld, maar een bijkomend onderzoek veel zou vergen van de patiënt, lijkt overleg wenselijk. Ook moet het voor iedereen duidelijk zijn dat ieder lichaam anders kan reageren op verschillende behandelingen.

Het viel allemaal in dovemansoren.

“Jaarlijks een MRI. Dan weet je tenminste dat er niets aan de hand is”.
“Zien ze daarmee ook een covid besmetting?”, probeerde ik nog. Maar niets kon hem uit zijn lood, en zijn geloof slaan.

Wij worden in het buitenland geroemd om onze goede bescherming via de sociale zekerheid. De financiering van het systeem staat al een tijd onder druk, door politieke en demografische omstandigheden. Als iedereen nu ook nog eens zal consumeren zonder omzien, zou het systeem wel eens op zijn limieten kunnen stuiten.

Het is de plicht van ons allen om onze sociale zekerheid in leven te houden. Hierbij is het niet nodig een arts te zoeken die jaarlijks een MRI laat uitvoeren, zonder directe aanleiding.

Je laat het apparaat best vrij voor diegenen die het echt nodig hebben. Ook dat is solidariteit.

Korting

door Jan Steenwinckel

29-08-2023

Opnieuw bevond ik mij aan de buitenkant van een winkel. In een drukke winkelstraat.
Je kent ze wel, elke stad die wat wil betekenen heeft wel zo’n straat. Ze staat vol met klerenwinkels en alle grote ketens zijn er vertegenwoordigd.

De meeste mannen vinden er niets aan: in de winkel staan ze in de weg, dus als het niet regent, staan veel mannen buiten, om de vrouwen vrije baan te geven. Ik stond dus buiten.

Maar nu werd ik binnen geroepen. Mijn mening was blijkbaar belangrijk. Toch voor even.

Onze kleindochter was immers mee, en met haar twaalf jaar kent ze de geneugten van het shoppen door en door. Ze woont in Gent, en de meeste winkels hebben voor haar geen geheimen. Maar nu waren we aan het shoppen in de Stad aan Zee; en dat was toch even anders.

Een hoody. Mijn gedacht werd gevraagd over een hoody.

Nu ik er over nadenk werd ik enkel binnengeroepen om te betalen

Ik kende het ding enkel van een paar films, waar ze steevast werden gedragen door ongure louche types, die de slechteriken van dienst waren.

Blijkbaar draagt iedereen dit nu, dus over de hoody werd mijn mening niet gevraagd. Ook niet over de kleur of het opschrift. Nu ik er over nadenk werd ik enkel binnengeroepen om te betalen. Maar wellicht zie ik het te negatief.

Aan de kassa stond een jongen die duidelijk een vakantiejob deed. Hij vroeg naar onze klantenkaart. Ik heb geen klantenkaarten; toch niet van klerenwinkels, dus moest mijn echtgenote een eerste maal tussenkomen. Maar ook zij had geen klantenkaart van de juiste keten. Geen probleem, zo bezwoer de jongen, even snel via de website je gegevens invullen, en dan krijg je de korting.

Dat ‘even snel’ duurde al snel wat langer. Bleek dat de website de gegevens van mijn echtgenote niet via die weg wilde aanvaarden. Er gebeurde in elk geval niets. Na een drietal pogingen, riep de jongen zijn bazin op. Zij heeft een smartphone, waarmee het wel zal lukken vertelde hij.

De bazin kwam met een air van ‘ik ben een specialist computerkunde, en zal die oudjes die niet weten hoe het wereldwijde web in mekaar zit wel even snel helpen’.

Ik gebruik het toestel weinig, en ik ben wat ouder, maar ik ben niet onkundig

Ook haar pogingen mislukten grandioos. Ik keek even naar onze kleindochter die geduldig zat te kijken naar zoveel onkunde. Intussen stond er een rijtje achter ons, dat groter en ongeduldiger werd. Een tweede kassa werd geopend. Zoveel eer had ik nog nooit gekregen in een winkel.

De bazin kwam met een oplossing voor het probleem: “je kunt het beste onze app installeren.”

Mijn echtgenote deed het volgens de bazin blijkbaar niet snel genoeg, dus nam ze de smartphone over en vroeg waar de app store te vinden was. “Het is een Android toestel”, gooide ik er tussen en leidde haar naar de Play Store van Google. Ik gebruik het toestel weinig, en ik ben wat ouder, maar ik ben niet onkundig.

Hoe dan ook, na een tijdje was de app geïnstalleerd en had mijn echtgenote haar gegevens ingevuld. Het probleem dat door de winkel zelf gecreëerd was, had eindelijk een oplossing gevonden.

“Kijk”, zei de jongen nu, “ga naar de app en deze maakt een QR code. Die laat je zien, wij scannen die, en je korting wordt dadelijk verrekend.” Handig toch. Eindelijk kon ik betalen.

Mijn kleindochter was blij dat de heisa die was ontstaan door de aankoop van een hoody een einde kon nemen.

Abonneer op Jan Steenwinckel