Rechts

10-07-2024

Is er leven op Pluto?
Het Goede Doel vroeg zich al in 1982 af waar ze heen konden.
Blijkbaar vonden Nederlanders toen dat België er nog mee door kon.

Nu kunnen wij niet meer naar Nederland. Straks ook niet meer naar Frankrijk of Duitsland. Ook Italië kan niet meer. De lijst met aanvaardbare landen wordt stilaan kort. Wat is er aan de hand?

Wat drijft mensen ertoe om hun vertrouwen in handen te leggen van partijen en personen die van vreemdelingenhaat leven?

Ik wil niet naar een land waar mensenrechten onder druk staan, en waar de horden met bruine hemden de plak zwaaien. Niet dat je dat ziet, maar in mijn geest zijn ze er wel.

Wat drijft mensen ertoe om hun vertrouwen in handen te leggen van partijen en personen die van vreemdelingenhaat leven? Waarom stemmen mensen toch zo massaal tegen hun eigenbelangen in?

Ik had gedacht dat de grootste uitdaging die ons te wachten staat, het terugdringen van de opwarming, onderwerp van de verkiezingsstrijd zou worden. Niemand kan nog ontkennen dat het klimaat, en de verandering hiervan, één van de belangrijkste uitdagingen voor onze nabije toekomst wordt. Maar hiervan is niets te merken in de kiescampagnes: niet in België, niet in het buitenland. Er wordt gewoon over gezwegen.

Veel belangrijker is blijkbaar de onoverkomelijke migratiegolf die ons overspoelt. De rechtse partijen zijn erin geslaagd om iedereen te doen geloven dat het terugdringen van de asielzoeker de grootste uitdaging van de huidige tijd wordt. En iedereen gaat daarin mee. Om toch maar geen stemmen te verliezen willen traditionele partijen ook de migratie aan banden leggen.

Het enige effect van deze politiek is dat rechts sterker wordt.

En het economisch beleid van rechts is ronduit slecht voor de gewone man. Belastingverlagingen komen vooral de sterkste schouders goed uit. Vermindering in zorg en uitkeringen maken de ongelijkheid alleen maar groter. Zelfs de centrum rechtse (meer aanvaardbare) partijen hebben van de vernietiging van de middenveldorganisaties hun streefdoel gemaakt.

Zwijgen is niet toestemmen, maar blijkbaar zijn veel mensen bang geworden om te spreken

Daarnaast komt er een vorm van fascisme opzetten waar ik van gruw. Nog geen tien jaar terug zou de gemeenschap op straat zijn gekomen voor uitlatingen die nu gewoon worden gevonden. Ik ben bang geworden voor de macht die bepaalde groepen zich toe-eigenen. De bezetting en het protest van een opvangcentrum is een symbool. Niet de actie op zich (die trouwens schandalig is) maar vooral het uitblijven van een publieke verontwaardiging baart mij veel zorgen.

Ja, ook België is geen uitzondering meer. Zwijgen is niet toestemmen, maar blijkbaar zijn veel mensen bang geworden om te spreken.

Pluto is te ver, maar ik hoop dat er een plek dichterbij is, waar ik heen kan gaan. Ik twijfel niet langer over België, ik weet zeker dat het ook hier niet langer zal lukken om een verdraagzame gemeenschap te vormen, waar iedereen zich kan ontplooien, en waar niemand achtergelaten wordt.

Lees meer over

Vogels

Sportzomer

Gidsland

Vogels

door Jan Steenwinckel

08-07-2024

Al geruime tijd laten wij onze etensresten in de tuin achter. Wat oud brood, een overschotje groenten en aardappelen, je kent het wel. Vroeger kieperden we dat allemaal in de vuilbak, nu laten we het aan de beestjes.

En ik moet zeggen: het werkt. Langer dan een paar uur liggen de restjes er nooit. De meeste worden opgegeten door eksters, maar ook een merel of een meesje wagen zich aan het banket. Ja, nu ik er over nadenk, moet ik vaststellen dat we heel wat vogels aantrekken met onze gewoonten.

Ik vind het leuk, die beweging in de tuin

Ik vind het leuk, die beweging in de tuin, de voorzichtigheid waarmee naar ons wordt gekeken, om toch maar niet gevangen te worden. Ik kan er uren van genieten. Niet dat ik van plan ben vogels te vangen, helemaal niet, maar ik denk dat de beestjes het in de winter toch niet gemakkelijk hebben, en dat ze een klein duwtje in de rug kunnen gebruiken. En anders komt het toch maar in de vuilbak terecht.

Laatst liet ik een afgekloven karkas van een kip achter. Dat zal wel blijven liggen dacht ik, maar dan had ik zonder de eksters gerekend. Ze vochten ervoor, en binnen het uur was alles weg. Botten en al, alles was verdwenen. Van opruiming gesproken. Dit moet ik vaker doen, dacht ik, en was al van plan om in de toekomst wat extra te koken, om zeker iets in de tuin te kunnen leggen.

Ik was dus nogal in mijn nopjes over de symbiose tussen mens en vogel, tot ik ging kijken hoe het met onze fruit gesteld was. Onze kersen, onze besjes, onze appels en mirabellen. Tja, toen was ik minder gelukkig over de samenwerking met onze gevederde vrienden. Ik had namelijk een vogelschrik geplaatst naast onze fruitbomen, en die leek nogal op mij. Een T-shirt, met een klakje, een korte broek, van ver leek het of er een echt mannetje stond. De vogels waren er niet van onder de indruk, of in ieder geval, ze waren er niet bang van. Al het fruit was weg. Ik kan mijn fruit kopen in de winkel dit jaar.

Ik was dus nogal in mijn nopjes over de symbiose tussen mens en vogel, tot ik ging kijken hoe het met onze fruit gesteld was

Als wraak besloot ik geen etensresten meer te zetten in de tuin. Als ze mijn fruit opeten, moeten ze maar zelf hun eten zoeken. Die reactie dus.

Maar mijn hart smolt toen ik onlangs een ekster op ons terras zag wandelen, en op ons raam kwam tikken. Hij leek te vragen waar we met zijn eten bleven. Het bordje in de tuin was al een paar dagen leeg gebleven, en alle fruit was op. Ik heb honger, leek het beestje te zeggen. Tegen zoveel menselijk gedrag ben ik niet opgewassen, en ik heb dadelijk een bordje met etensresten buitengezet.

Ik zal volgend jaar dan maar een betere vogelschrik maken, en netten spannen over mijn fruit. Ook dat is menselijk gedrag. De vogels moeten nog zoveel leren over ons ... In hun ogen moet ons gedrag nogal onvoorspelbaar zijn. De restjes mogen ze eten, maar van mijn fruit blijven ze best af.

Lees meer over

Sportzomer

Gidsland

Eurosong

Sportzomer

door Jan Steenwinckel

25-06-2024

Sport, sporter sportst

Dat zou een titel kunnen zijn van de TV programma's dezer dagen.

Ik ben een koelere minnaar van het hele sportgebeuren, dus je begrijpt dat ik nu een moeilijke periode doormaak.

Na de reguliere campagne in het voetbal (de gewone competitie, die nodeloos wordt verlengd met play-offs, de Europabeker, de beker der bekerwinnaars, de champignons league, de Europa league, en dan vergeet ik misschien nog een paar) is dan eindelijk het Europees kampioenschap begonnen.

Maar daarmee is de kous nog niet af, want ongeveer tegelijkertijd beginnen de olympische spelen, en de ronde van Frankrijk. En al die wedstrijden en competities gaan gepaard met voor- en nabeschouwingen, ontzettende commentaren van echte en ‘would be’ kenners, en ga zo maar door.

Gelukkig had ik mij voorzien, en heb ik een hele boel films opgenomen om naar te kijken. Maar toch was ik er niet helemaal gerust in. Dus heb ik maar meteen een abonnement genomen op Netflix. Dat had ik nog niet, en ik vond het een goed moment. Immers, heel dat circus komt om de twee jaar terug, behalve de Olympics; de oude grieken vonden één keer om de vier jaar genoeg sportgeweld.

Ik nam een abonnement op Netflix dus. Ik verwachtte er veel van, maar dat viel toch een beetje tegen

Een abonnement op Netflix dus. Ik verwachtte er veel van. Maar dat viel toch een beetje tegen. Vooral dan over de film kant kan ik niet echt wild zijn: de meeste films die mij worden aangeboden, heb ik al op mijn harde schijf staan. Ze werden trouwens om de drie weken gedraaid op de zenders van Play4 of VTM. Om de drie weken dezelfde films wel te verstaan. Herhalingen heet dat met een mooi Nederlands woord. 9 euro per maand is niet veel, maar om te kunnen kijken naar films die al honderd keer werden uitgezonden is dat toch 9 euro teveel.

Gelukkig zijn er wel wat documentaires. Maar die ziet mijn echtgenote niet zo graag. Dus wordt het afwegen of we het abonnement houden.

Omdat we tegen al dat sportgeweld niet opgewassen waren, hebben we gekeken naar het voetbal. Ook al omdat Ben Crabbé met zijn blokken moest verhuizen. Het moet echt wel belangrijk zijn, als VRT het nodig vindt om een grootverdiener te betalen zonder te moeten werken ... Mijn echtgenote is een groot fan van Blokken, en ze was een beetje ontstemd over zoveel onverdraagzaamheid vanwege de sportliefhebbers.

Maar na de match was ik een beetje hoopvoller gestemd: wellicht zal de Belgische bijdrage in het Europees kampioenschap beperkt blijven tot 3 wedstrijden. Nadat de Belgische bijdrage zal afgelopen zijn, kan het enthousiasme flink dalen. We zagen dat ook al tijdens de Wereldbeker voetbal van zo'n twee jaar terug.

Misschien worden zendschema's wat aangepast, en kunnen we toch nog een mooie film meepikken. Ik duim er alvast voor.

Lees meer over

Gidsland

Eurosong

Facebook

Gidsland

door Jan Steenwinckel

04-06-2024

Het gidsland is de weg kwijt.
Nederland vervoegd het rijtje met Europese landen die het licht menen gezien te hebben.
Het licht dat van rechts komt, en een veel groter gevaar inhoudt voor de democratie dan we willen geloven.

Vaak hoor ik mensen zeggen dat ik aan doemdenken doe, en dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen. Vaak zeggen ze mij dat het misschien geen kwaad kan om extreem rechts eens aan de macht te laten komen, en zich als het ware te verbranden aan besturen.

Mijn haren rijzen ten berge als ik politici uitspraken hoor doen over 'wereldvreemde rechters'

De mensen die dat denken dwalen. Ze kennen hun geschiedenis niet, of weigeren er lessen uit te trekken. Zelfs nu in de huidige tijd, merken we hoe deze rechtse partijen te werk gaan om de democratie uit te hollen.

Als eerste moet de vrije pers eraan geloven: Italië is daar een schoolvoorbeeld van. Maar als ik lees dat blijkbaar ook in Nederland een wetsvoorstel klaar ligt om de BTW op de kranten zwaar te verhogen, dan weet ik wat daar achter zit.

Een vrije, onafhankelijke pers is als het ware de vierde macht in een rechtstaat. Zij controleert op een onafhankelijke en vrije manier de drie machten die een democratie vormen. Daarnaast kan zij waken over de rechtstaat. Een vrije pers kan m.i. voorkomen dat een democratie zichzelf opheft. Want ook dat is in het verleden ooit gebeurd.

De roep om de journalisten aan banden te leggen is dus bijzonder gevaarlijk, en alle pogingen om hun werk te bemoeilijken is te mijden.

Een tweede pijler van democratische zekerheid wordt gevormd door de middenveldorganisaties.
Zij vertegenwoordigen nog meer dan de politieke partijen de belangen van de burgers van een land. Ook hier stellen we vast dat rechtse partijen deze organisaties willen muilkorven. In het programma van deze partijen staan voorstellen om de financierings- of inkomstenbronnen van deze organisaties te ondermijnen.

Wat rechts economisch betekent is echter voor velen een onbekende

Maar ook de rechtstaat zelf loopt een risico. Mijn haren rijzen ten berge als ik politici uitspraken hoor doen over 'wereldvreemde rechters' of, erger nog, oproepen om zelf vonnissen uit te spreken en al dan niet vermeende vijanden te veroordelen.

Veel mensen denken dat het verschil tussen links en rechts te vinden is in de standpunten rond asiel en migratie. Wat rechts economisch betekent is echter voor velen een onbekende. Maar ook daar zijn de rechtse partijen niet de vriend van de gewone man.

Nederland is dus de weg kwijt, maar veel waarnemers denken (of hopen) dat het experiment niet lang zal duren. Ik hoop dat ze gelijk krijgen.

In ieder geval ben ik blij dat er in België zoiets bestaat als een cordon sanitaire. Hopelijk houdt dat stand na de komende verkiezingen.

Lees meer over

Eurosong

Natuur

Nieuwe schoenen

Eurosong

door Jan Steenwinckel

29-05-2024

Ik beken.
Ik heb gekeken naar het Eurovisiesongfestival.
En de reden daarvoor was niet heel erg mooi.

Nu dacht ik dat Nederland geweerd werd omdat de zanger politieke uitlatingen had gedaan

Ik wilde het boe geroep horen in de zaal, maar wie mij echt kon overtuigen om te kijken was Nederland. Nederland dat geweerd werd! Dat was nog nooit voorgekomen.

Nu dacht ik dat Nederland geweerd werd omdat de zanger politieke uitlatingen had gedaan.
Of omdat hij opriep tot vrede of zoiets. Dat was een eerste foutje van mij.

Blijkt dat Nederland, of liever Joost Klein, want zo heet de zanger die Nederland vertegenwoordigde, zich bezondigd had aan strafbare feiten. Die feiten zijn zo strafbaar dat de politie erbij werd gehaald. Een ordinaire misdaad dus, en geen politiek gegeven. Jammer dacht ik, een gemiste kans voor Nederland.

Ik had gehoopt op een soort persconferentie met uitleg, en een overzicht van hoe de kunst over de eeuwen heen steeds de politiek in een bepaalde richting duwde, of minstens de mensen aan het denken zette. Niets van dat alles. Gewoon een misdrijf gedaan, en afvoeren die handel zoals ze in Nederland zeggen.

En het songfestival dan?

Jammer van de tijd die ik eraan spendeerde. Veel show en weinig zang, maar dat wist ik al op voorhand. De beste won blijkbaar, maar ik kan er niet wild van zijn.

En het songfestival? Veel show en weinig zang, maar dat wist ik al op voorhand

Het boe geroep tijdens het optreden van Israël was ook niet hoorbaar in de huiskamers. Volgens de krant wel in de zaal. Ik hoop dat mijn echtgenote nooit op het idee komt om daarvoor live te gaan kijken ...

Uit pure interesse ben ik dan maar eens gaan luisteren naar de geweerde Nederlandse inzending.
Zoals een commentator het stelde: het geeft de Nederlandse identiteit weer. Ik dacht eerst dat ik naar een parodie keek: een gek mannetje in een gek pakje zingt een gek liedje in een gek taaltje. Maar het was echt.

Persoonlijk denk ik dat de verantwoordelijken van het Eurovisiesongfestival blij waren dat Joost buiten de schreef ging, zodat ze hem konden weren. Eurosong is toch geen carnaval?

Het zal een kwestie van tijd zijn vooraleer ook mijn echtgenote niet meer wil kijken, want dit rariteitskabinet heeft niets meer met muziek of de Europese cultuur te maken. Zelf zegt ze het met de tekst van Monza, Van God Los: 't is jammer van de tijd ...'

https://www.youtube.com/watch?v=reXi09Nb6QQ

Lees meer over

Natuur

Facebook

80 jaar sociaal pact

Facebook

door Jan Steenwinckel

07-05-2024

Internet is overal, en Google is our friend. Nooit gedacht dat ik de voordelen van het wereldwijde web zo aan den lijve zou ondervinden.

Niet dat ik de voordelen ervan onderken. Net als iedereen kan ik mij een leven zonder WWW niet goed meer voorstellen, maar iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een koele minnaar ben van de sociale media. En laat nu net het zo gehate facebook zijn dat ons gered heeft van veel miserie.

Net als iedereen kan ik mij een leven zonder WWW niet goed meer voorstellen, maar iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een koele minnaar ben van de sociale media

Dat komt zo: Mijn echtgenote wilde haar spieren wat loslopen, en besloot een wandeling te maken in de buurt.

Ik zocht overal. In het gras aan de kant, op straat zelf, nergens een kaart te bespeuren.

Ze doet dat wel vaker en meestal ga ik mee, maar die dag had ik net een blogje te schrijven, dus besloot ze alleen te stappen. Heel lang duren die wandelingen niet, op een halfuur kan je heel wat spieren activeren.

Toen ze thuiskwam, was ze in alle staten.

Haar identiteitskaart was ze kwijt. Ze was zeker dat ze die in een zakje had gestopt gisteren, samen met haar smartphone. Een zakje dat ze om haar schouder slaat. Zo hoeft ze haar portefeuille niet mee te nemen.

Ik heb nooit de logica begrepen om dingen te verplaatsen bij andere activiteiten. Dat is mijns inziens de snelste weg om dingen te verliezen, maar ik hield wijselijk mijn mond. Ze was nogal geïrriteerd: het paspoort was immers nog maar een veertiental dagen oud. Het was ook al twee keer vervangen: je merkt het al, ze gaat nogal nonchalant om met die dingen ...

Ik zocht overal. In het gras aan de kant, op straat zelf, nergens een kaart te bespeuren

Samen met haar heb ik de wandeling twee keer opnieuw gelopen, hier heb ik mijn smartphone uit mijn zakje gehaald. Ze wees mij een plek aan op straat. Misschien is de kaart meegekomen en gevallen? Ik zocht overal. In het gras aan de kant, op straat zelf, nergens een kaart te bespeuren. Ik denk dat je de kaart niet bij had, probeerde ik, wellicht ligt ze gewoon thuis, en heb je ze ergens gelaten, en ben je dat vergeten.

Nu werd ze pas echt boos: ik weet wel nog wat ik doe hoor!

Maar ik merkte dat ze zelf begon te twijfelen: ze zocht het hele huis af, en toen dat gedaan was, nog een keer. Ik moest een beetje uit de buurt blijven, dat wist ik, maar ook een beetje helpen. Maar ik wist dat het nadien aan mij zou zijn: nieuwe kaart aanvragen, met alles erop en eraan. Hopelijk zou de nieuwe kaart er zijn, voordat we op reis vertrokken. Zo zie je maar dat een identiteitskaart verliezen altijd op een slecht moment komt ...

We hadden er ons al bij neergelegd dat we een nieuwe aanvraag moesten indienen, toen we plots telefoon kregen van een nichtje van haar. Is Kathleen haar paspoort kwijt? Vroeg ze. Hoe weet jij dat? Vroeg ik. Staat op facebook wist ze te vertellen. Ik heb geen facebook, dus begon mijn echtgenote snel te kijken. Direct daarna kregen we een telefoon van haar neef: dezelfde vraag met de melding dat haar paspoort was gevonden.

En inderdaad, op de facebookpagina die haar nichtje doorstuurde stond een post van een facebookvriend van haar die de kaart had gevonden. Wij namen contact met die persoon, en diezelfde avond nog was de kaart terecht. Ze was blij dat nu bewezen was dat ze niet vergeetachtig was, maar gewoonweg de kaart verloren had. Ziejewel!

En ik? Ik moest toegeven dat de wereld bijzonder klein is, en dat zelfs facebook positief kan zijn. Even overwoog ik om ook een profiel aan te maken. Gelukkig ging die drang snel terug over: ik heb geen facebook nodig. Ik draag immers goed zorg voor mijn kaarten ...

Lees meer over

Natuur

Nieuwe schoenen

Dokter van wacht

Natuur

door Jan Steenwinckel

08-04-2024

Soms ben ik beschaamd een Belg te zijn. Of liever, soms ben ik beschaamd een Vlaming te zijn. Want wat onze regeringen nu gepresteerd hebben tart toch alle verbeelding.

Ik houd van de natuur. En dat is een beetje uit eigenbelang. Zijn we immers niet allemaal een deeltje van die natuur? Ik denk dus dat we er alle belang bij hebben om de natuur te beschermen, zodat ook wij kunnen blijven bestaan. Ik ben dus een grote voorstander van de Europese natuurherstelwet.

Het Europese parlement - je weet wel, het allerhoogste democratische orgaan binnen de Europese gemeenschap - die dus, stemden een wet om de natuur in Europa te beschermen. En je weet, als Europa iets zegt, dan moeten de landen volgen. Anders heeft Europa niet veel zin.

Maar in de Europese regels zit een venijnigheidje geborgen, een soort noodrem zeg maar.

Als het parlement een wet stemt, dan moeten alle individuele landen daar nog eens afzonderlijk hun akkoord over geven. Dat is een beetje als een democratie waarin het soevereine volk niet zo soeverein is, want haar beslissingen kunnen overruled worden. Dat is een definitie van een schijndemocratie. Maar blijkbaar was dat de enige mogelijkheid om tot een werkbaar Europa te komen ...

Deze regel wordt bijna nooit toegepast, of eerder, het is een formaliteit. Om bovenstaande redenen kan je het als land immers niet maken om tegen jouw verkozenen in te gaan: jouw verkozenen werden verkozen door jouw volk, dus de beslissingen zijn legitiem in een democratie.

Jarenlang was ons land de voortrekker in Europa tout court

Niet zo bij de natuurherstelwet. Een njet dreigt door de landen. Er wordt geen gewogen meerderheid gevonden. En wat meer is: ons land zal zich blijkbaar onthouden. Omdat er geen eensgezindheid rond de boerenkwestie is kan onze federale regering niets anders dan zeggen dan dat een onthouding ons antwoord zal zijn.

Jarenlang was ons land de voortrekker van gezamenlijke beslissingen op Europees niveau.
Jarenlang was ons land de voortrekker in het Europese gedachtegoed.
Jarenlang was ons land de voortrekker in Europa tout court.

Dat wordt nu allemaal op het spel gezet om de boeren ter wille te zijn.

En voor wat? Vraag ik me dan af.

Voor een sector die niet zoveel bijdraagt aan ons binnenlands product, die er niet in slaagt om ons te voeden, die ons wel vergiftigd, en onze natuur kapot maakt. Een sector die uit diezelfde Europese pot gigantische bedragen kreeg en krijgt, en ons nu chanteert met blokkades en wegversperringen.

Hoe dan ook blijf ik het jammer vinden dat een paar politici, die om electorale redenen beslissen om de democratie even on hold te zetten. Ik vind het extra jammer dat uitgerekend ons land dit voorbeeld moet geven, terwijl onze eerste minister probeert in schijn de natuurherstelwet te redden.

Hoe hypocriet kan je zijn.
Neen, nu ben ik echt beschaamd een Vlaming te zijn.

80 jaar sociaal pact

door Jan Steenwinckel

09-04-2024

Dit jaar bestaat de sociale zekerheid 80 jaar. Of liever: 80 jaar geleden ondertekenden vakbondsleiders en werkgevers een voorontwerp van sociale zekerheid. Op 20 april 1944 om precies te zijn.

De sociale zekerheid is in die 80 jaar een onderdeel van ons bestaan geworden. Zelfs in die mate, dat niemand er nog bij stilstaat wat er allemaal onder valt.

Van in de wieg, tot bij ons overlijden maakt zij integraal deel uit van ons bestaan.
Niemand kan het belang van deze sociale zekerheid ontkennen.
En toch staat zij onder druk.

Er is een enorme druk op de financiering. Onder het mom van verlichting van de loonlasten, werden onder andere de patronale bijdragen verminderd. De gaten die hierdoor ontstonden dienden opgevuld met belastinggeld. Een niet onbelangrijke verschuiving.

Er is een politieke druk: blijkbaar gaan er veel stemmen op om de sociale zekerheid te splitsen. Ook dat houdt grote risico's in.

Hoog tijd om in gesprek te gaan met alle partijen die betrokken zijn.

Jef Maes, expert sociale zekerheid en ex-ABVV federaal secretaris, heeft zijn bevindingen samengevat in een tweede boek over dit thema. Geïnteresseerden kunnen een gespreksavond bijwonen rond het thema.

Het is zo belangrijk dat afwezig blijven niet opportuun is.

Gespreksavond: 80 jaar Sociaal Pact
Vandaag ligt onze Sociale Zekerheid onder vuur en dreigt ze gesplitst te worden. Hoe kunnen we haar beschermen en zelfs verder uitbouwen?
Olivier Pintelon gaat in gesprek met Jef Maes
Wanneer: woensdag 17 april om 19 uur
Waar: ABVV-gebouw Vrijdagsmarkt (ingang Meerseniersstraat 14)

Lees meer over

Defender

Dokter van wacht

Nieuwe schoenen

door Jan Steenwinckel

18-03-2024

We wandelen nogal veel. En om goed te kunnen wandelen zijn goede schoenen onontbeerlijk. Mijn oude wandelschoenen zitten bijzonder goed. Maar sinds kort is er een gat te zien. Niet aan de zool, maar aan de bovenkant. Hoe het daar is gekomen weet ik niet, maar het is goed zichtbaar. En het werkt, figuurlijk, op mijn vrouw haar teen.

Schoenen met korting zijn altijd beter dan schoenen met gaten

Toen onze plaatselijke schoenwinkel besloot te stoppen, en de stock met korting de deur uit moest, dacht ik dat mijn tijd gekomen was. Schoenen met korting zijn altijd beter dan schoenen met gaten, dus trok ik naar de winkel. Uiteraard ging mijn vrouw mee, want zo bezwoer ze, met wat zal je anders thuiskomen?

Al snel had ik een paar in de gaten dat mijn voorkeur wel kon wegdragen: goede zool, strak aansluitend en hoog in de hiel maar niet te hoog. Geen echte professionele stappers, maar wandelschoenen die je perfect onder alledaagse kleding kan dragen. Tenminste, zo dacht ik erover. Dat is teveel sport en te weinig vrije tijd, zei mijn echtgenote, en ze zette ze terug.

De winkelier had al snel in de gaten dat hij zijn argumenten het beste bij mijn vrouw kon aanwenden, en kwam met een ander paar. Probeer deze eens. Ze zaten goed, heel goed. Goede steun overal, zonder te knellen. Steun zonder pijn. Hiermee zou ik deze zomer veel kilometers kunnen afmalen dacht ik.

Maar ze zijn groen begon mijn vrouw. Dat is een moeilijk kleur. Het gaat niet over de kleur antwoordde ik, maar over het gemak. En ze zitten perfect. Daarbij, schoenen, dat ziet toch niemand, probeerde ik.

Het is namelijk zo dat ik dat niet zie. Als ik een avond in gezelschap heb doorgebracht kan ik nooit herhalen wat de dames van kledij aanhadden. Ik weet zelfs niet of het een kleedje dan wel een broek was. Maar blijkbaar is niet iedereen zo.

Toen pas besefte ik dat ik nog heel wat te leren heb over de wijze waarop vrouwen naar de wereld kijken

Maar de schoenen kwamen maar in één kleur. 't Is te zeggen, in die winkel waren ze enkel nog in die kleur voorradig. De winkelier overtuigde mijn echtgenote met zijn allerlaatste doorslaande argument: je krijgt er korting op!

Dus draag ik nu sinds een paar dagen mijn groene wandelschoenen. Om ze in te lopen. Ik ga ervan uit dat niemand merkt dat ik wandelschoenen draag. Laat staan, groene. Tot ik mijn kleinzoon met zijn vriendinnetje naar een naschoolse activiteit moest voeren.

'Heb je nieuwe schoenen?' vroeg ze me. Ze bekeek me lachend vanonder haar sluikse haar. Ja zei ik, waarom vraag je dat? Je ziet dat niet veel, antwoordde ze, zo'n groene schoenen. Maar ze zijn wel mooi!

8 jaar dacht ik, het kind is 8 jaar, maar ze heeft al de opmerkingsgave van een volwassen vrouw. Toen pas besefte ik dat ik nog heel wat te leren heb over de wijze waarop vrouwen naar de wereld kijken. Anders dus dan ik. Ze zien dingen die ik niet zie, hebben een idee hoe de zaken horen te zijn en groene schoenen horen daar duidelijk niet bij.

Lees meer over

Dokter van wacht

Defender

Boerenprotest

Dokter van wacht

door Jan Steenwinckel

29-02-2024

We hebben blijkbaar kristallen in ons oor.

Ik wist dat niet, ik ben immers niet medisch geschoold, maar ik zou het op een eerder pijnlijke manier vernemen. De kristallen in ons binnenoor (de statoconia) zorgen voor ons evenwicht. En iedereen weet: evenwicht is belangrijk. Deze kristallen mogen niet verschuiven. En toch heb ik dat gedaan ...

Ik had al een tijdje last van een druk in mijn oren: je kent het wel, een kopvalling zeggen ze bij ons, die eerder slecht geneest. Je hebt er niet echt last van, maar je voelt dat er iets is. 's Morgens een beetje overdruk in de oren. Het gaat wel over, maar het is vervelend.

Op een avond besloot ik wat tegendruk te geven: de neus dichtknijpen, en met de mond dicht lucht duwen. Ik hoorde mijn trommelvlies klikken, maar toen kwam het: de kamer begon te draaien.

Ik kon nog naar de zetel kruipen, en legde me neer. Maar zelfs in horizontale positie had ik het gevoel te zullen vallen. Ogen open, of ogen dicht, het hielp allemaal niet veel.

Maar met de draaierigheid kwam de onpasselijkheid. En daar kan ik echt niet tegen. Intussen had mijn echtgenote gemerkt dat er iets aan de hand was.
Ik wil naar het toilet, maar vrees dat ik er niet zal geraken, zei ik.

Ze ondersteunde me. En hoewel ze me waarschijnlijk goed vast had, leek het alsof ik alle kanten tegelijk op zou vliegen. Ik klampte me vast aan alles wat maar kon, de zetel, de deurstijl, de muur, om toch maar een gevoel van houvast te krijgen.

Door mijn manoeuvre had ik de kristallen in mijn binnenoor verplaatst

Zittend op het toilet werd ik al snel zo onpasselijk, dat ik besloot me neer te leggen.
Op de koude vloer op mijn rug leek me een goed idee.
Ik was intussen zo beginnen te zweten dat mijn echtgenote bang werd.

Ik bel de dokter van wacht, vertelde ze.
Hoewel het al laat was, kwam de dokter vrij snel.

Hij onderzocht me grondig. Tijdens dat onderzoek heb ik twee keer moeten overgeven. Niet van ziekte, maar louter van de draaierigheid. Veel meer dan een inspuiting met een braakwerend middel kon de dokter mij niet geven. Zijn verklaring: door mijn manoeuvre had ik de kristallen in mijn binnenoor verplaatst. “Ze komen wel terug op hun plaats, maar op dit ogenblik weten jouw hersenen niet waar je bent, of hoe je staat of ligt. Ze krijgen verwarrende signalen: jouw ogen zeggen iets anders dan jouw evenwichtsorgaan.” Het gaat vanzelf wel over. Geef het maximaal een dag of drie.

Hoewel ik mij helemaal niet lekker voelde, bedacht ik toch dat we een fijn systeem hebben, waarbij je dag en nacht, naar een dokter kunt bellen die aan huis komt. Het alternatief zag ik helemaal niet zitten: al tollend met de wagen naar het ziekenhuis. Nochtans is dat het lot van veel zieke mensen in onze buurlanden.

Ik heb in de zetel geslapen, en toen ik 's morgens vroeg wakker werd, waren de kristallen wellicht grotendeels terug op hun plaats, want de draaierigheid was verdwenen. Nu nog een paar dagen rustig aan met de plotse hoofdbewegingen.

En mijn kristallen: ik weet ze nu zitten, en zal er goed voor zorgen.

Lees meer over

Defender

Boerenprotest

Uittreding

Abonneer op Jan Steenwinckel